Als je het over Engelse drop hebt, dan heb je het dus feitelijk over Bassett's, de snoepfabrikant die in 1899 de kleurrijke dropmix van drop en snoep uitvond. En hoewel men dit soort dropjes "Engelse drop" noemt, noemen ze het in Engeland (GB) "liquorice allsorts" (=drop alle soorten). De Xenos heeft tijdelijk doosjes van 400g van de originele Bassett's staan (€1,99) en de verpakking oogt in ieder geval al net zo kleurrijk als de snoepmix zelf.
De kartonnen doos bevat een onbedrukte transparante plastic zak waarin veertien verschillende snoepjes. De dropgedeeltes hiervan zijn van dezelfde melassedrop gemaakt als de matzwarte staafjes die zo kenmerkend zijn voor Engelse drop: behoorlijk stevige beet (tandenplakfactor: 6) met kruimige afbeet (waarbij de zwarte drop bruin kleurt). De drop heeft een hartige zoetheid die snel en dan volledig overstemd wordt door lichtzoet-veelbitter. Een beetje de smaak van verbrande suiker; je moet er van houden (en veel doen dat niet). Eindoordeel drop: 6,0.
De snoepgedeeltes zijn op basis van suiker en veel kokos, waarbij elke kleur een (toegevoegde) smaak heeft: wit - citroen; oranje - zoete citrus ; roze - aardbei; bruin - cacao; geel - banaan? Dit soort chemische smaakjes zorgen weliswaar voor variëteit, maar voegen weinig anders toe, en zijn slechts vèrre familie van de werkelijke fruitsmaken. Vreemde eend in de bijtmix vormen de stevige gums met roze of blauwe musketspikkels. Geen melassedrop èn geen kokos, maar prettig zoete spikkeltjes om een friszure gum. Alle andere snoepjes zijn een mengeling van kokos, zoet en bitter; meer of minder al naar gelang de verhouding. Eindoordeel: 7,0.
En dan zit er, alleen bij Bassett's, ook nog een zogenaamde Bertie in de zak. Bertie is de mascotte van Bassett's (zie verpakking) en is als snoepje gemaakt van stevige zachtzoete winegum.
De kartonnen doos bevat een onbedrukte transparante plastic zak waarin veertien verschillende snoepjes. De dropgedeeltes hiervan zijn van dezelfde melassedrop gemaakt als de matzwarte staafjes die zo kenmerkend zijn voor Engelse drop: behoorlijk stevige beet (tandenplakfactor: 6) met kruimige afbeet (waarbij de zwarte drop bruin kleurt). De drop heeft een hartige zoetheid die snel en dan volledig overstemd wordt door lichtzoet-veelbitter. Een beetje de smaak van verbrande suiker; je moet er van houden (en veel doen dat niet). Eindoordeel drop: 6,0.
De snoepgedeeltes zijn op basis van suiker en veel kokos, waarbij elke kleur een (toegevoegde) smaak heeft: wit - citroen; oranje - zoete citrus ; roze - aardbei; bruin - cacao; geel - banaan? Dit soort chemische smaakjes zorgen weliswaar voor variëteit, maar voegen weinig anders toe, en zijn slechts vèrre familie van de werkelijke fruitsmaken. Vreemde eend in de bijtmix vormen de stevige gums met roze of blauwe musketspikkels. Geen melassedrop èn geen kokos, maar prettig zoete spikkeltjes om een friszure gum. Alle andere snoepjes zijn een mengeling van kokos, zoet en bitter; meer of minder al naar gelang de verhouding. Eindoordeel: 7,0.
En dan zit er, alleen bij Bassett's, ook nog een zogenaamde Bertie in de zak. Bertie is de mascotte van Bassett's (zie verpakking) en is als snoepje gemaakt van stevige zachtzoete winegum.
Ik ben ook niet zo'n fan van Bassett's Engels drop. Hun Winegums ook niet zo trouwens. De dropinlage is te zacht en het suikerlaagje te smakeloos. Ik vind het maar een vluchtig massaproduct, waarvan het lijkt alsof men hun best heeft gedaan om zo goedkoop mogelijke ingrediënten te gebruiken en de productiesnelheid op maximaal heeft gezet. De mensen eten het toch wel. Jammerrr. Als kind heb ik wel lekkere Engels Drop gegeten, geen idee welk merk. Met van die eerlijke cocosdropjes erbij, en stevigere sandwichdropjes. Dankzij Bassett's ben ik een beetje klaar met Engels drop eigenlijk.
BeantwoordenVerwijderen