donderdag 7 augustus 2008

Harlekijntjes salmiak

Omdat clowns over het algemeen eng worden gevonden ("It"), koos dropproducent Festivaldi BV te Nijkerk, waarschijnlijk als produktnaam voor het frivolere 'harlekijntjes', wat dan weer zó lief klinkt dat zelfs het jolige jokertje dat als mascotte dienst doet, te kleurrijk overkomt. De dropjes hebben allemaal dezelfde vorm (dat scheelt produktiekosten?!) en komen in drie smaken: zoet, zout, salmiak.
De salmiakharlekijntjes zijn lichtbruin en, ondanks het bijna knap- perige korstje, heerlijk zacht en smeuïg. Met een prettig salmiak- smaakje wat maar licht zoutig is. Tandenplakfactor: 5. In de mond blijft, na doorslikken, vooral een hint van zoetige salmiak achter. Bij overconsumptie wel vrij snel een beetje misselijk gevoel.
Eindoordeel: 7,0.

Beertjes (deBron)

Medicinaal uitziend zakje drop en aangezien het streven van de fabrikant 'suikervrije drop leveren' is, is dat waarschijnlijk precíes hun bedoeling. Echter, suikervrij (glutenvrij, vetvrij,...) is níet hetzelfde als gezond, maar dàt schijnbaar terzijde! Ruime produktinformatie op de verpakking, dat wel, met zelfs een vermelding van de aanwezige hoeveelheid salmiakzout per honderd gram. En géén reclameteksten.
De dropjes zelf zijn elastisch-hard bij knijpen, bijten en kauwen. Tandenplakfactor: 7. Dat er niks is toegevoegd aan dit 'beertje', helaas, is te proeven. Smaakt niet zoet, niet zout, niet salmiak, niet bitter, maar óók niet drop. Nou, misschien nog nèt wél drop, maar verder niks. Niet vies, niet lekker. Dan toch maar liever een dropje mét suiker!!
Eindoordeel: 6,0.

maandag 4 augustus 2008

Zoute klippers (Lidl)

Voordeeldrop van een budgetsupermarkt, en dus derhalve een 'gerenommeerd' C-merk. Het zwarte dropje komt als een uitbundige driemaster uit de zak rollen en is hard en stevig, zowel bij bijten als kauwen. Tandenplakfactor: 6,5.
Een écht zuigdropje, met een onmiskenbaar zoute smaak, dat pas na enig sabbelen zonder al te veel tandenbreekrisico in stukken kan worden gebeten. De zilte smaak blijft een aardig tijdje hangen, waarmee de klipper een toch heel behoorlijk eindcijfer scoort, ondanks de vele vele luchtbellen in de gegoten reliëfvorm.
Eindoordeel: 7,5.

Kokindjes

Met een naam die klinkt als een klok, mag het kokindje zich onder de ware 'klassiekers' scharen en gelukkig zitten er een heleboel van deze dropjes in de 400gramszak. De makers (Katja) beroepen zich op hun gebruik van louter natuurlijke grondstoffen voor de vervaardiging van dit eerlijke dropje.
De buitenkant van het kokindje is harder, bijna knapperig, maar het binnenste is heerlijk zacht en uittrekbaar, zoals ik me kan herinneren we vroeger als kind altijd deden: het kokindje tot een zo groot mogelijk dropje uittrekken en dit in de mond wegsabbelen. Het zwart van het dropje kleurt middelbruin na afbijten, een verschijnsel wat wel vaker bij dropjes voorkomt. De smaak van een kokindje houdt het midden tussen laurierdrop, zoethout en zoet; maar je kan er zéker niet te veel van eten in verband met dreigende misselijkheid (en ook dát verschijnsel komt vaker bij drop voor). Tandenplakfactor: 6. Het enige nadeel dat in de creatieve dropwereld van vandaag, het oeroude kokindje, anders dan zijn traditionele dropheid, niets bijzonders meer heeft.
Eindoordeel: 7,0.