Vanhat autot (makeissekoitus)

De vanhat autot irtomakeiset uit de schepsnoepbak van de Finse supermarkt, blijkt afkomstig uit deze zak van Halva. De Oldtimers hebben dezelfde vorm en precies dezelfde afmeting. Maar naast de zwarte dropstukken, zitten er ook groene (smaakt vooral zuur naar appel), rode (zure aardbei) en oranje (zure citrus) autootjes in de mix. De dropjes hebben een andere textuur, meer stevig elastisch. Het zijn best lekkere dropjes, maar net als je de smaak van salmiak denkt te gaan proeven, komt er naast het prettige dropzoet opeens een heel sterk mentholaroma in de mond vrij. Dat de rest volledig overheerst en nog lang blijft hangen ook. Erg raar.

Eindoordeel: 7,5.

Vicks Vapoplus Ademvrij dropsmaak

"Ervaar een diepe ademhalingssensatie". Zo hé. Dat is me nogal een tekst. En het staat maar liefst drie keer vermeld op dit zakje Vicks Ademvrij. 'Een diepe ademhalingssensatie'; wat ís dat überhaupt? Alsof je tot een nieuw soort ademen zult komen; anders dan je van jezelf al kunt. En wat heeft een paarse ijsbeer met halo daar mee te maken? "Haal diep adem en voel pure menthol in je luchtwegen". Is dat eigenlijk wel een goed ding, want het klinkt een beetje eng? En geldt dat dan voor iedereen? Ook mensen met astma, cara, copd? Dit is toch gewoon een dropje met eucalyptus en menthol?! Een hulpmiddel, geen tovermiddel. Sowieso wel bijzonder dat Vicks zich op de snoepmarkt begeeft, want het merk is vooral bekend van de mentholzalf die je op je borstkas moet smeren (of waarmee je kunt stomen; VapoRub). 

De individueel verpakte pastilles hebben een wat langgerekt ovale vorm en zijn glasbruin van kleur. Met op de plastic wikkel slechts een gestileerde afdruk van het Vicks logo. Massieve (suikervrije) 'snoepjes' waar je op kunt zuigen of met je kiezen harde schilfers af kunt bijten. Ze bevatten 96 gram polyolen (tandenplakfactor: 8). De smaak is zoet fris menthol (maar dat kan ook bijna niet anders). En toegegeven; de pastilles doen wat je verwacht. Al sabbelend worden de luchtwegen via neus en keel 'geopend'. Wat echt wel fijn is als je goed verkouden bent, maar wanneer je stiekem je adem soort van inhoudt, ervaar je echt geen ademhalings'sensatie' ;)

Eindoordeel: 7,5.

Sisu

Leaf (BV) is de grote speler achter merken als Läkerol, RedBand (en dus Malaco) en Venco. Plus nog een groot aantal merken op de internationale markt. Zoals ook deze gouden 'Gifu' die "suositellaan erityisesti laulajille puhujille ja tupakoitsijoille". Oftewel: speciaal wordt aanbevolen voor zangers, sprekers en rokers. De suikervrije (xylitol) salmiakpastilles zouden "een uitstekende, verfrissende en aangename smaak" hebben. Maar wie meer wil weten over Gifu en op internet gaat zoeken, zal weinig vinden. Anders dan de tekst op het gouden doosje, is de eigenlijke naam namelijk Sisu. Want daar staat geen 'Gifu' maar 'Sisu'. In het gotische 'Fraktur' lettertype. Dit logo is onveranderd sinds het begin van de pastille. Nou is sisu een Fins begrip dat zoveel als doorzettingsvermogen of volharding be- tekent. De pastille is sinds 1928 een klassieker in het Finse snoep- segment, die aanvankelijk werd bedacht om te concurreren met het Zweedse Läkerol (de ironie wil dus dat zowel Sisu als Läkerol tegenwoordig bij hetzelfde Leaf behoren). De snoepjes hebben een, bij benadering, eender uiterlijk: een ronde pastille (met een hoog gehalte Arabische gom), met bovenop de initiaal van het snoepje in reliëfopdruk omgeven door een krans van reliëfribbels. Deze Sisu lijkt grijs gepoederd, maar de witte waas is niet afwrijfbaar. De pastille is zacht buigbaar elastisch van textuur (tandenplakfactor: 7) en heeft een lekker sterke zoute salmiaksmaak. Met een evenzo sterk verfrissends iets daar doorheen. Vlak na doorslikken wordt vooral salmiakzout geproefd waarna een frisse vlaag van menthol naar de neus trekt. In Finland zijn meer varianten verkrijgbaar.

Eindoordeel: 7,5.

Rheila Salmiak Gummidrops

Rheila® ("das Original seit 1924") "kommt jetzt aus dem Hause Dr. C. Soldan®" (en die kennen we weer van Em-Eukal®). Dit bericht van januari 2013 stelt, dat daarmee een nieuwe impuls gegeven zal worden aan het aloude Rheila; met behoud van kwaliteit uiteraard. Dûh. Want Rheila is de marktleider in het zogenaamde apothecaire dropsegment. De gummidrops die in een Duitse Kaufland worden gevonden, zitten alvast in de stemmige nieuwe verpakking waar alle Rheila varianten uniform in zitten: een parelmoeren zak met schuine, roodmetallic banner. Op de voorkant lijken de snoepjes guitig naar links te rollen, maar dat doen ze in het echt niet. Want de nopjes kunnen door hun holle onderkant helemaal niet rollen. Bovendien zijn ze hevig gesuikerd. Wat deze salmiakgummidrops wél in uiterlijk mee hebben, is hun ontzettend schattige formaat met hoog 'lief'gehalte (doorsnee 1,4cm).

De dropjes zijn hard en pas na lang kauwen scheuren ze tussen de kiezen in flarden kapot, soort van (tandenplakfactor: 8). Tja, dat heb je dan, als er meer gelatine dan zoethout of salmiak in zit... Het suikerzoet van de buitenste korrels blijft lang aanwezig. Maar dan blijkt het dropje zelf meer naar hoestpastille te smaken, met een lichte salmiak achtige smaak. Er is geen effect in keel of neus. De venkelolie die in de ingrediëntenlijst wordt genoemd, is zó subtiel dat het niet wordt geproefd. En als laatste opmerking: dit is nou typisch zo'n snoepje dat handig in een hersluitbaar doosje zou zijn, in plaats van zo'n plastic kapotscheurzakje waar alle suikerkorrels uit knoeien!

Eindoordeel: 7,5.

SalloS Bcool

 

Nieuw van Katja is SalloS "keiharde drop met karakter". Er zijn vier varianten en de doosjes waarin ze zijn verpakt hebben allemaal hetzelfde ontwerp. De SalloS zijn vrij harde salmiakkaramels met verschillende vullingen. Ze zijn per stuk in bedrukte folie verpakt. En dat moet ook wel, want uitgepakt smelten ze al binnen een dag aan elkaar.

Deze Bcool is "harde salmiakdrop gevuld met verkoelende mint". Als een soort 'drop after eight', misschien?! Grappig detail is dat op de binnenflap van de verpakking "Coolllllllllllll" staat gedrukt, als bijna een subliminale boodschap voor zij die nog niet doorhadden dat verkoelende mint koel is. En cool dus. Het dropje zelf is een glanzend blokje met een erg fijne zoete salmiaksmaak. Lekker wel. De salmiak is duidelijk verrijkt met een kruidig accent. Makkelijk dan verwacht is de SalloS kapot te bijten (tandenplakfactor: 7) en dan komt een golf mint/menthol. Die fris smaakt en ook wel iets doet in keel en neus; zoals menthol dan placht te doen. Inderdaad, bijna wel een 'drop after eight'. Maar mag ook vóór die tijd.

Eindoordeel: 8,0.

Drop Menthol Ballen

Klene timmert lekker aan de weg met een (steeds) uitgebreid(er) assortiment suikervrije drop. Nieuwe variant in dit gamma zijn deze 'Drop Menthol Ballen', die geheel volgens de heersende trend vervaardigd zijn "met zoetstoffen uit stevia". In één zakje zit nog geen ons snoep-goed, maar de zeventig gram die je koopt bestaat wel uit veel ballen. Omdat het feitelijk dropmenthol balletjes zijn, met een geringe afmeting. Elk balletje is individueel verpakt in een doorzichtig folie waarin de kleurschakeringen uit de verpakking terug komen.

Het zijn harde snoepjes van schijnbare karamel. Maar dat kan niet, want er zit geen suiker in. Polyolenkaramel dan, met een vulstof van polydextrose. Deze 'karamel', die fijn tussen de kiezen kapot schilfert (tandenplakfactor: 8) is qua smaak niet te onderscheiden van een suikerwél versie. Deze bal is er eigenlijk echt één om op te sabbelen, maar wel bij de les blijven want één verkeerde beweging en het kleine ding schiet in het verkeerde keelgat. De mentholgeur die bij het openen van de verpakking al ruimschoots vrijkwam, zet zich na de mond al snel vast in neus en keel. En na doorbijten van de DropMentholBal blijkt de kern nog veel meer explosieve fris- heid te bevatten, waarmee het evenwicht definitief doorslaat van drop in de richting van menthol. "Adembenemend lekker" noemt Klene dat, maar het is eerder ademteruggevend. Mocht deze ver- stopt zijn.

Eindoordeel: 7,5.

Pax

Op een kartonnen klikdoosje, voorzien van het kenmerkende kruis van de blauwwitte Finse vlag (daarmee het land van herkomst niet verloochenend), staat een duif afgebeeld met daarboven en -onder de bijna overbodige tekst 'Pax'. Driedubbel duidelijk dat het vrede was na WOII, toen deze pastille in 1947 voor het eerst op de markt kwam. Dus werd het ronde dropje in de volksmond omgedoopt tot 'vredespastille'. Het is voorzien van een F in reliëf. De F van Vrede, eh.... Fred. Na enige tijd van het toneel verdwenen te zijn geweest, werd Pax met het 90-jarig bestaan van de republiek Finland door fabrikant Fazer opnieuw geïntroduceerd. Qua ontwerp en vorm (die centrale reliëfletter door stralen omgeven, bijvoorbeeld) doet de pastille wel wat aan Läkerol denken. Alleen zijn deze paxjes zó hard dat je uit kauwspierbehoud echt beter kunt sabbelen. Met dus de textuur van katjesdrop. Wanneer je tóch probeert een snoepje doormidden te bijten, dan blijven de kiezen onherroepelijk vast- zitten (tandenplakfactor: 9). De smaak onderscheidt zich niet van andere nietszeggende suikervrije pastilles met Arabische gom. Wat opvallend is, want deze pastilles zijn níet suikervrij. En er zit niet eens Arabische gom in.. Alleen het mentholfrisje dat naar keel en neus doortrekt, is fijn. Soms is het misschien geen aanprijzing dat "het originele recept" is gebruikt.

Eindoordeel: 6,0.

Dropsiroop (Kindly's)

Een plastic flacon vloeibare drop uit het Kindly's snoeprek. Met 'n dikke duim. De "dropsiroop naar oud hollands recept" blijkt niets meer en niets minder dan suikerwater met zoethoutwortelextract, (nog wat dingen, plus) anijs-en tijmolie. Een eender drankje met dezelfde samenstelling wordt als keelverzachter in drogisterijen verkocht. Waarmee de scheiding tussen snoepgoed en hoestdrank wel bijzonder dun wordt; als in nagenoeg niet-bestaand. In vroe- gere tijden maakten kinderen zelf dropwater van een handjevol stukjes laurierdrop en een zoethoutstokje ('kalissehout') in een af- sluitbare fles met half water en suiker naar smaak. Af en toe goed schudden, een tijdje laten staan en dan lekker aan lurken. In het Brabantse noemden ze dat poeliepek (of: schommeldrop, klisse- drop, zjap, kalissezap, rutselsjep).

De flacon is een beetje een shampoofles en bij, klik, openen, blijkt de inhoud ook wel een beetje naar kruidenshampoo te ruiken, met zo'n je-ne-sais-quoi muffig-kruidige apotheekgeur. Bovenop deze snoepsiroop liggen wat luchtbelletjes, maar het goedje is niet zo schuimig als men van het vroegere dropwater kende. Uit het flesje vloeien dikke siroopdruppels die naar zoethoutzoet met een vleug tijm en andere ondefinieerbare kruidigheid smaken. Door de stro- perige consistentie glijdt het zoet over de tong door de keel naar beneden, op een tegelijk tergend langzame en heerlijke manier. Lekker, dat zeker, maar dit is gewoon goedkopere Natterman (al heet het dán 'geneesmiddel').

Eindoordeel: 8,0.

Vanhat autot irtomakeiset

De vanhat autot salmiakkikuvio (grote Oldtimer dropfiguren) zijn in Finland op diverse plaatsen, zoals de Prisma Hypermarket, ook verkrijgbaar als schepsnoep (wat in het Fins 'irtomakeiset' of 'irto- karkki' heet). De zelfgeschepte dropjes zijn een slagje kleiner dan de individueel verpakte dropstukken uit de kiosk, maar zijn net zo gedetailleerd als oude auto's gevormd. De relatief platte oldtimers laten zich makkelijk ombuigen en kleuren aldaar witgrijs op. Door de kleine scheurtjes die dan ontstaan is een dikstroperige kern te zien, zodat de 'vanhat autot irtomakeiset' aan bielzen van matthijs doen denken. Deze dropjes geven aanvankelijk flink weerstand bij kauwen (tandenplakfactor: 7) maar laten zich dan toch vermalen. Daarbij komt eerst een prettige dropzoet smaak vrij, die echter al snel volledig door menthol overstemd wordt. En dit 'cabriofrisse' effect blijft tot ver na doorslikken aanwezig.

Eindoordeel: 7,5.

IFA salt lakris

De Noorse IFA droppastilles (mét suiker) werden vernoemd naar de beroemde operazanger Ivar Fridtjof Andresen (I.F.A.) uit dat zelfde land. Tien jaar voor zijn dood in 1940, bracht Asola de aan hem opgedragen keelpastilles op de markt, aanvankelijk zoet van smaak in een zwart doosje. Deze werden zó populair dat de maker besloot ook een zoute variant te produceren, in een wit doosje. De laatste bestaan als zodanig nog steeds; terwijl de zoete pastilles uiteindelijk uit productie werden genomen. Sinds 1975 valt de IFA fabriek onder Nidar, die nog altijd de makelij ervan op zich neemt. Meneer Andresen himself wordt op de verpakking geciteerd en er is op de voorkant een zwart/wit print van zijn bolle toet te zien. De pastilles zijn namelijk niet suikervrij ;).

Een doosje van 34 gram bevat 34 pastilles. Allemaal hardstevige, nog net indrukbare kleine dropjes; in een rechthoekvormpje met gefacetteerde hoeken. De 'S' in reliëfopdruk staat voor 'salty' en is een indicatie voor de zoetzoute smaak. Tussen de kiezen kraken de pastilles prettig kapot, alsof de buitenkant knapperig gebakken is (tandenplakfactor: 7). Het duurt even voordat er iets geproefd wordt, maar de smaak is dan dropzoet vermengd met kookzout, eindigend in een lichte salmiak. Best lekker. Maar het is die opmer- kelijke textuur die de show steelt.

Eindoordeel: 8,0.

Mentholkruisdrop

Rode kruis? Nee, Mentholkruis; maar wel met rode band. Nou is de combinatie drop met menthol zeer bekend als (quasi) medicinale hoeststopper en dus zijn er allerhande pastilles en zuigtabletten te koop waar menthol(extract) en zoethoutwortel in verwerkt zijn. Maar deze mentholkruisdrop is veel meer drop dan een zogenaam- de keelverzachter. Sterker nog, de uitspraak "verzacht de keel" of "verfrist de neus" is in geen velden of wegen op de verpakking te bekennen. De dropjes zijn zwarte vierkante dopjes met bovenop een niet te missen kruis in reliëfopdruk. Of is het vrij stiekem een plus-teken? Als in: drop plus menthol. Een dropje kraakt de eerste paar keer kauwen vervaarlijk, zoals muntdrop soms doet, maar daarna is deze mentholkruisdrop vooral stévig. En dat is inclusief kauwspierpijn (tandenplakfactor: 8). Meteen knalt het frisse van menthol door de bitterzoete smaak van de drop heen en dat blijft van begin tot eind zo. Zoals Venco zegt: "een eigenzinnig dropje". En verfrist wel degelijk de neus ;)

Eindoordeel: 7,5.

Ricola DropMint

Ricola werd in 1930 opgericht en is natuurlijk vooral bekend van de originele Zwitserse kruidenbonbon, met "de magische mix van dertien kruiden". En alle kruiden die gebruikt worden in de Ricola producten zouden puur organisch verbouwd zijn in de bergen van Zwitserland. Ricola heeft momenteel zeven smaakvariaties in zijn assortiment en één ervan is de nieuwe DropMint; een combinatie van Arabische gom en de speciale kruidenmix (of in ieder geval het extract daarvan): "frisheid zonder suiker om op te kauwen of te zuigen" (maar dan zonder die veelgeprezen Arabische gom in de ingrediëntenlijst).

De kruidenpastilles zijn glanzende, klein ovalen 'karamels' met de reliëfindruk van een sierletter 'R' boven-en onderop. Hard zijn ze natuurlijk ook. Met enige kracht zijn de pastilles door te bijten, waarbij ze uit elkaar schilferen en het gruis vól tussen de kiezen blijft zitten (tandenplakfactor: 9); maar erop sabbelen kan ook. De smaak is fris en kruidig met een lichte waas van dropperige zoet- hout er doorheen. Helemaal niet onaangenaam, absoluut niet.

Eindoordeel: 8,0.

Hoesttabletten (Fortuin)

Zo'n zak van 200 gram zit tjokvol ovale pastilles met de letters 'HOEST' in reliëfinprint bovenop. Elke zogenaamde hoesttablet heeft een lichtbruine kleur en een poederig uiterlijk. De tabletten zijn hard en gemaakt om op te sabbelen; daarbij desintegreert het dropje in smaakvol lichtzoet gruis wat tussen de kiezen snel weg geknisperd kan worden (als een klont poedersuiker). Het is niet echt drop wat geproefd wordt, eerder suikerzoet met een hint van fris. Bij vlagen komt menthol om de hoek kijken, maar minder dan bijvoorbeeld bij stophoest. Lekker zoet met de suggestie dat dit tegen een nare hoestbui zal optreden. Door de suiker, door het droppoeder, door de menthol of gewoon door speeksel door te slikken? Of zijn mensen die hoesten zo zielig dat ze wel een snoepje hebben verdiend?

Eindoordeel: 7,5.

Läkerol original

Naast de vele variaties heeft het Zweedse Läkerol natuurlijk ook een 'naturel' versie op de markt gebracht van zijn suikervrije pastilles op basis van Arabische gom. Die zit onder de noemer 'original' in een eender (groen) doosje als alle andere soorten, maar dan zonder inspirerend plaatje. Dit doosje opent en sluit met het bekende kliksysteem waarbij een uitstekend lipje van karton aan de binnenkant als een patrix-matrix in een open inkeping valt. Door zijn afmeting (4,5x5,5cm) past het doosje in elke binnenzak.

Ook de vorm van de pastilles zelf is bekend. Een ronde pastille met gecentreerde reliëfopdruk van een 'A', omgeven door stralen. Als je alle verschillende Läkerols door elkaar zou gooien, zou je aan het uiterlijk never nooit niet de ene soort van de andere kunnen onderscheiden. De textuur is weer elastisch (tandenplakfactor: 8). Deze pastille is fris van smaak, meer menthol dan drop, met een zeer lichte, enigszins bitterzoete, zoethout ondertoon. 'Drop' is een groot woord voor deze variant, en, in al zijn nietszeggendheid, 'lekker' eigenlijk ook.

Eindoordeel: 7,0.

Zwart Wit - menthol (Kindly's)

Bij tabaksspeciaalzaak en drogist liggen opeens drie nieuwe drop- rollen in (dus) drie smaken. De vormgeving is eenvoudig maar doeltreffend, in geblokt alternerend zwart/wit opdruk met een tussenliggende kleurenbalk waarop de additionele smaak vermeld staat. De variant die de wereld ingaat als 'menthol' is een rol met veertien pastilles. Elke pastille is een bruinbeige (sjoel)schijf met gefacetteerde randen en een doorsnede van nog geen 2cm. De pastilles zijn hard en lijken wel van samengeperst poeder gemaakt. Na doorbreken (even flink kracht zetten met de kiezen - met de handen lukt het echt niet; tandenplakfactor: 9) blijkt het snoep kruimelig hard, op een niet-smeltende manier. De smaak heeft frauduleus veel weg van stophoest. Met minder zoethoutsmaak, maar dito naar de achterkant van de tong trekkend menthol effect.

Eindoordeel: 7,5.