dinsdag 16 oktober 2012

Tyrkisk Peber Volcano

Bij een snoepwinkel in Amersfoort (Candyshop, Langestraat 106) ligt een intrigerend dropje, gemaakt in Finland. Onder de naam 'Tyrkisk Peber' (Turkse peper) zitten twee verschillende soorten gevulde salmiakdrop samen in een zak; de ene is een vierzijdige piramide in matzwart en de andere een donkerbruine kegel. Finse fabrikant Fazer waarschuwt alvast voor het 'volcano' effect, op de heetschaal geclassificeerd als drie vlammetjes (hottest). Wat het een beetje eng maakt.
De piramides zijn bij eerste doorbijt (tandenplakfactor: 8) direct zachter dan je zou denken en de kiezen zakken dan ook weg in de vloeibare kern. De buitenlaag van het dropje is heerlijk dropzoet (een beetje als de smaak van de betere dropjes van Matthijs) met een binnenkant die zeer prettig salmiakzouterig is. Inderdaad blijft na doorslikken een wat brandende sensatie op de tong achter. Maar dit valt nog alleszins mee. Eindoordeel: 8,5.
De kegels hebben een steviger structuur en blijken meer de smaak van massieve Engelse dropstaven te hebben, op een bitterzoete manier. De zachte vulling kan qua smaak niet bijzonder bekoren, maar na doorslikken blijkt opeens een hevig chilipeper iets in de mond te ontstaan. Het is niet zo dat je meteen naar een glas water grijpt, maar dit brandt toch wel stevig. Dat is op zich wel geinig, maar helaas is dit kegeldropje zèlf niet zó bijzonder (minuten later nog steeds die brandende nasmaak niet weg, terwijl er niet eens echt chili of peper inzit; wat 'aroma's' al niet kunnen doen..). 
Eindoordeel: 7,0.

Angstaanjagend lekkere drop

zaterdag 13 oktober 2012

Geld van Klene maakt gelukkig



Nieuwe reclamespot van Klene, voor hun dropgeldlijn.

Diamonds

Meenk maakt op dit zakje 'diamonds' weinig woorden vuil aan ver- leidende teksten of aanprijzingen anderszins. Wel staat er tot twee maal toe "Holland Est. 1900" vermeld; maar waarom dan moet de naam van het dropje weer zo nodig in het Engels? Wat zou er mis zijn met 'diamanten'? 
Het hersluitbare zakje zit vol kleine, matte ruitjes die sterk lijken op de bekende wybertjes. Zodra deze dropjes op de tong komen, ligt de nadruk in smaak op zout, pittig salmiakzout. Het is het soort van salmiak dat zout op de tong blijft inbranden, maar dan zeker niet onprettig. Het zijn zachte snoepjes (tandenplakfactor: 8), maar door de afmeting zijn ze eerder doorgeslikt dan weggekauwd. Blijkbaar líjken ze niet alleen op wybertjes (salmiak); ze smaken ook wel een beetje zo.
Eindoordeel: 7,5.


vrijdag 12 oktober 2012

Em-eukal Lakritz

Dr. C. Soldan® is de "hersteller" van "Em-eukal Werk", of althans, zo staat op de verpakking van deze hoestbonbons (uit Duitsland) te lezen. Deze 'bonbons' zijn niet suikervrij (en dat zou je gezien de trend op de hoestpastillesmarkt wel verwachten) en dus neemt de maker het alvast op zichzelf om te waarschuwen voor overmatige consumptie: "Em-eukal® Lakrtiz einfach genießen und die Bedeu- tung einer abwechslungsreichen und ausgewogenen Ernährung und einer gesunden Lebensweise beachten". Vijf bonbons zouden goed zijn voor 81kcal. En nou noemen ze ze wel 'bonbons' maar eigenlijk zijn het gewoon snoepjes, fijne karamels met honing-en kruidentoevoeging, in een folie met de gepatenteerde Em-eukal Fahnel®. Dat laatste kan gezien worden als een beetje overdre- ven...
De harde, langovalen pastilles hebben een tweezijdige reliëfindruk met de merknaam. Het is goed sabbelen op dit zoete suikerwerk. En daarbij zetten menthol en pepermunt de luchtwegen (neus en keel) inderdaad enigszins open, maar vooral de mond zelf tintelt van frisheid. Het kruidige aspect (salie, eucalyptus, pepermunt, anijs) komt in de smaak duidelijk naar voren en na doorslikken is daadwerkelijk wat honing te proeven.
Eindoordeel: 7,5.

donderdag 11 oktober 2012

Ruitjes

Met de weinig inspirerende naam 'ruitjes' verkoopt Aldi onder de noemer 'tipproduct' deze suikervrije, zoete dropjes van het merk Swing. Snoepjes met "echte dropsmaak" en "gezoet met natuurlijke produkten". Dat laatste zal dan de zoetstof maltitolstroop zijn; hoe 'natuurlijk' dat is, is nu niet bepaald parate kennis van de doorsnee consument te noemen; dus daar zullen we fabrikant Swing dan op hun woord op moeten geloven. Dat er wel illuster gemodificeerd tapiocazetmeel inzit, staat 'natuurlijk' nìet met koeieletters op de verpakking. Want dat klinkt al een heel stuk minder 'natuurlijk'. Bij nader inzien is de naam wel geinig, want niet alleen hebben de dropjes een ruitvormige outline; de bovenkant is óók nog eens gesneden in ruitvormig reliëf. 'Ruitjes' in dubbel opzicht dus.
De dropjes zijn niet hard als in krokant of knapperig, maar wel heel hard-stevig als in Arabische gom. En dat is er dan ook rijkelijk in verwerkt. De smaak is zoet, maar eerder zoet als in dat het in ieder geval niet-zout is. Het smaakt meer naar zoet op een licht bittere manier. De dropsensatie komt in hoge mate van de consistentie, aangezien dergelijke gommerigheid enkel bij dropjes gevonden wordt. Maar bij een "echte dropsmaak" zal menigeen toch wel iets anders voorstellen.
Eindoordeel: 6,5.

Heb je al gehoord van snoepkat, snoepkat?

dinsdag 2 oktober 2012

Ik snoep lekker

Black Jack

De 'drop in rol' BlackJack is gekocht in Schotland, voor net geen euro. De leuke naam die direct intrigeert impliceert drop. Want zwart. En het plaatje op de verpakking doet individueel verpakte droptoffees vermoeden, ookal staat er letterlijk "aniseed chews". Een nadere bestudering van de ingrediëntenlijst wijst uit dat het feitelijk niet om drop kan gaan, want noch zoethoutwortelextract noch salmiakzout maken deel uit van dit snoepje. Wél zijn er die opmerkelijkheden als "paprika-extract" en "citroenzuur" door het recept geroerd. Gezien de volgorde zou er zelfs meer paprika dan citroenzuur en (runder)gelatine in één BlackJack zitten. Een rol bevat twaalf toffees en het uitpakken vergt nogal wat gepruts, want het plakkerige goedje blijft venijnig aan zijn strakke folie plakken. De blokjes die tevoorschijn komen zijn heel zacht en erg goed in te drukken met zowel de vingers als het gebit (tandenplakfactor: 7). Maar die smaak, tja. Zúúr, echt zuur. En daarna opeens dat volle anijsaroma, maar dan zonder het dropperige wat er zo typerend bijhoort (of is dat dan slechts een Nederlandse associatie?). Na hap-slik-weg proeft het bijna alsof je muisjes, zo recht uit het pak, hebt gegeten. Vies is een groot woord, maar lekker schijnbaar ook. De eindconclusie is dan ook: vooral heel vreemd (en daarom wel weer geinig, voor een keertje).
Eindoordeel: 6,0.

Lakritz Fruchtmix

Er is heel wat droptoffee op de markt; van vele merken, in diverse gradaties van kwaliteit en schijnbaar ook in verschillende smaken. Veel van die toffees komen uit de fabriek van Perfetti Van Melle en dat geldt ook weer voor deze zogenaamde Lakritz Fruchtmix. Het betreft een fruitigere variant van de droptoffee die onder dezelfde no-nonsense naam Lakritztoffee verkocht wordt, ookal is deze laatste bruin van kleur. 
In een rol Lakritz Fruchtmix, te koop in Duitsland en op sommige internetsites (zie onder, tabel), zitten tien individueel verpakte dropfruittoffees, in de smaakcombinaties dropcitroen (zwart en geel), dropsinaasappel (zwart en oranje) en dropaardbei (zwart en lichtroze). De toffee is lekker stevig en wordt door er even op te kauwen snel zachter (tandenplakfactor: 6). Alle smaakvarianten hebben een overheersende (citroen)zure smaak, waarbij de rozige met aardbei nog het zoetste is. De dropsmaak valt daarin eigenlijk grotendeels weg. Alleen als je specifiek enkel 'zwart' afhapt krijg je wat zoethout met een lichte ondertoon van salmiak op de tong. Subjectief bezien is deze nèt een tikkeltje minder dropperig dan de Drop&Fruit van Fruittella, maar heel waarschijnlijk zijn het pre- cies dezelfde snoepjes.
Eindoordeel: 7,5.

Soldaten


Voldrop. Het jongste dropje van Nederland.


maandag 1 oktober 2012

Honing Pakhuizen

(Johannes Coenradus) Klene pakt weer uit voor ons en brengt na de teloorgang van de pionierslijn (die niet (!) weg had gehoeven) stevige honing pakhuizen als alternatief voor de gelukzoekers. De gevelpakhuizen, tonnen en katrollen, gemaakt van Arabische gom en 2% honing, zijn in elk geval prachtig gedetailleerd uit de vorm gekomen en met name de huisjes maken diepe indruk met hun zogenaamde fijnbesnedenheid. Zo zijn bijvoorbeeld de raampjes slechts 2x4mm groot en toch zijn zonder gietfouten zes ruitjes in zo'n raam te zien. Knap gedaan! In de dropjes is nauwelijks een luchtbel te bekennen, waarmee de beloofde kreet "verwendrop voor dropkenners" alvast eer is aangedaan.
De dropjes zelf zijn stevig (tandenplakfactor: 7). Dat was gezegd, natuurlijk, maar het is toch altijd weer even een karwei om op 17% Arabische gom vat te krijgen. Na een keer of acht inkauwen, is daar dan een smeuïg dropje waarvan noodgedwongen al stukken zijn doorgeslikt. De smaak is bitterzoet en mist dat wat de eerder genoemde gelukzoekers wél hadden: een volle honingsmaak, of überhaupt een honingsmaak. Hûh?
Eindoordeel: 7,0.

Honingnoppen (Elvee)

In Werkendam (waar ligt dat?) is schijnbaar een bedrijf te vinden dat zich Elvee noemt. Op hun intersite heeft Elvee het over hun "liefde voor chocolade" en roemen ze zichzelf als "de patisserie van de supermarkt". Naast "ambachtelijke bonbons en chocolade van topkwaliteit" wordt met geen woord gerept (dus ook niet in "al ons lekkers op een rijtje") over hun stazakken snoep die toch echt in de AH te Ulvenhout te koop liggen (€2,19). Maar los van dit kritische puntje, mag wel gezegd worden dat de bruintransparante dropjes (die qua vorm bijzonder lijken op deze van Matthijs) een prijzens- waardige 12% honing! bevatten, geen gluten en natuurlijke kleur- stoffen. Althans, dat zegt de verpakking. In de ingrediëntenlijst op diezelfde verpakking staan dan weer helemaal geen kleurstoffen vermeld.
De homogene dropjes veren wel heel erg terug bij (een poging tot) doorbijten; je zou het schaamteloos rubberig kunnen noemen. Tandenplakfactor: 8. De smaak echter is prettig zoet en brengt een heerlijk vol honingaroma in de mond. Jammer dat die smaak van honing niet lang blijft hangen na doorslikken van het dropje, maar dan is er altijd de optie van nóg een honingnop nemen. Tot ze op zijn, uiteraard, want dan moeten we weer naar Ulvenhout..
Eindoordeel: 7,5.

Honingbijtjes

Zo'n plastic potje uit de fabriek van Kraepelien+Holm werd eerder ook al gevonden (maar dan niet bij de Blokker, zoals deze) gevuld met salmiakbeertjes, dropmuntjes en zoete sprookjes. Die laatste worden onder het huismerk 'Smikkelbeer' ook in supermarkten (als Em-Té) verkocht. 
Deze honingbijtjes bevatten 'maar liefst' 1% honing. Nou, nou; dat belooft, ahum. Maar het eerste obstakel is 15% Arabische gom, waardoor de dropjes flink stevig zijn (tandenplakfactor: 8). Door het formaat is dit dropje een opvallende verschijning; eerst flink bijten en kauwen, waarna een honingzoete volle dropsmaak wordt geproefd en dan is het honingbijtje alweer weg. Toch vreemd, dat zo'n beetje honing zo'n goede honingsmaak geeft. En in de lijst met ingrediënten staan niet eens 'aroma's' vermeld. Goed.
Eindoordeel: 8,0.