woensdag 29 september 2010

Dropdonders: Kapotte Knalpot

Autodrop heeft zijn produkten in een nieuw jasje gestoken, maar vlak daarvoor bleek er dus opeens een nieuw autodropje in een mixdoosje Dropdonders aanwezig te zijn: de kapotte knalpot (ook in tekening zichtbaar op de voorkant van het doosje, nl. linkson- der). Het snoepje wordt op de website niet nader gespecificeerd, maar achterop de verpakking staat het omschreven als "oorver- dovend lekker met salmiaksmaak".
De knalpot is een uit de kluiten gewassen bolle dropstaaf met een harde witte suikercoating die tussen de kiezen uit elkaar kruimelt en een zachte pepermuntsmaak heeft. De kern bestaat uit zacht beigebruin salmiakkruim met een lekkere zoute smaak. Het geheel combineert wonderwel, maar is iets aan de zoete kant.
Eindoordeel: 7,5.

maandag 27 september 2010

Wybert, bij nat-koud weer

Reclame voor Wybert, "tegen verkoudheid en infectie", in de Bus- sumsche Courant van januari 1930.

Wybert original

In vroeger tijden, toen de eeuwige strijd tegen de winderige herfst- en bittere winterkou vaak met een nare hoest of griep moest wor- den bekocht, kwamen diverse neusverfrissers en keelverzachters op de markt die de gevelde consument moesten vrijwaren van de nare gevolgen van een flinke verkoudheid. Wybert heeft van al die medicinaalbedoelde snoepjes wel een héél leuke verpakking. De zogenaamde 'Wybertjes' zitten in een (wit plastic) doosje met een (blauw metalen) schuifdeksel. Door dit deksel naar rechts te schui- ven, ontstaat links op bijna ingenieuze wijze een opening, groot genoeg om twee of drie Wybertjes doorheen te laten ontsnappen. Daarbij hóórt dan de volgende beweging: het als boven geopende Wybertdoosje enkele malen achter elkaar schuin op de ene (linker) handpalm aftikken tot het gewenste aantal Wybertjes op de hand ligt. Het geluid dat dit maakt roept onmiskenbaar jeugdsentiment op. Héérlijk.
De snoepjes zelf zijn op zich ook wel lekker: kleine gesneden ruitjes die niet allemaal gelijk van grootte of vorm zijn, met een lichtbitte- re smaak die flink naar menthol riekt. Een paar keer stevig kauwen (tandenplakfactor: 7) en de Wybertjes zijn weg, daarbij hun vera- demende eigenschappen in neus en enigszins in keel achterlatend.
Eindoordeel: 7,0.

Wybert honing. Wybert salmiak.

dinsdag 21 september 2010

Welkom thuis!

Nieuw van Mentos: Get Fresh

Get Fresh (drop)

Een nieuw produkt van Mentos (ook in de smaken red fruit en cool mint; en wáárom kan dat niet gewoon in het Nederlands?), in een lekker drukke verpakking met schijnbaar toepasselijke luchtbellen in water... De snoepjes zijn suikervrij, met xylitol (én ook isomalt, sorbitol, acesulfaam K en sucralose), en worden aangeprezen door de fabrikant als "keelsnoepje". Dat laatste is opvallend, want dit im- pliceert een zekere medicinale werking, waar echter verder met geen woord over gerept wordt. Is het dan zo dat een naar de keel trekkende mintfrisheid (afkomstig van aroma's, overigens), een insinuerende term als 'keelsnoepje' rechtvaardigt? Kortom; de be- studering van de verpakking stemt weinig positief, ondanks het ik- kies-bewust-logo.
De snoepjes zijn individueel verpakt in dunne zilverfolie en zien er, eenmaal van hun verpakkingsmateriaal ontdaan, grappig uit, met hun drielagige ovale vorm. Keihard zijn deze Mentos Get Fresh; niet persé iets om je tanden op te breken. Een 'sabbelaartje' dus. De meeste smaak komt van de witte middenlaag, waardoor een enigs- zins bitter menthol-aroma zich weldadig fris door mond en neus verspreidt. Het snoepje laat zich door de kiezen ras versplinteren (tandenplakfactor: 6) en op de achtergrond wordt tussen de dunne schilfertjes snoep een licht zoethoutsmaakje geproefd. Wat dirèct door menthol overstemt wordt, ook in de nasmaak!
Eindoordeel: 6,5.

dinsdag 14 september 2010

Fisherman's Friend 'sterke salmiak'

Het welbekende Fisherman's Friend (vissersvriend) werd in 1865 in Engeland ontwikkeld (daadwerkelijk om lokale vissers op hun lange bootreizen medicinaal te ondersteunen in hun strijd tegen de gure weersomstandigheden, waardoor zware verkoudheden en hoestbuien aan de orde van de dag waren); maar het eerste over- zeese vervoer vond pas in 1974 plaats, richting België. Inmiddels wordt het keelsnoepje, dat in vele uiteenlopende smaken te koop is, wereldwijd in dik 100 landen verkocht en dit betekent (volgens de website) dat er jaarlijks 4 miljard lozenges gegeten worden.
De verpakking is alvast opmerkelijk, met die opvallende vissers- boot op de voorkant en een achtergrond van dikke strepen. De buitenkant lijkt van stevig papier, maar van binnen is het zakje metaalglanzend; scheuren doet het alvast niet. Eenmaal open is het wat minder handig om de 'vriendjes' uit het verfrommelde en half-opgevouwen zakje te fröbelen, maar de harde ovale pastilles (met 'FF' indruk) blijven er wonderwel houdbaar in. Deze 'sterke salmiak' Fisherman's Friend is suikervrij en "mond, neus en keel zouden er wel bij varen". Héél héél sterk spul is deze variant niet en die tranen in de ogen (zoals in de bekende reclames) blijven uit. Daar staat wel tegenover dat er een héérlijke zoete salmiaksmaak vrijkomt zodra de lozenge in de mond wordt weggezogen (daarbij enigszins verkruimelend). Die lekkere smaak blijft prettig hangen (en geeft bij enig hineinredenieren ook wel wat frisheid in keel en misschien neus). Fijn dus als suikervrij tussendoor snoepje; bij een stevige verkoudheid toch maar zakdoekjes bij de hand houden.
Eindoordeel: 8,0.

zondag 12 september 2010

Grachtenpandjes

Daar waar dropfabrikant Oldtimers een ideetje laat liggen, pikt de Aldi dit vliegensvlug op. En zo liggen er mooie grachtenpandjes van zoute drop bij de discountsupermarkt in de rekken; net als de Urker munten en de Zaanse molens van hetzelfde huismerk, in een nageaapt kartonnen doosje dat aan de binnenzijde volledig met zilverfolie is bekleed. Het geheel oogt op zich goed. Er zit zelfs een (quasi) kwaliteitszegel in de linkerbovenhoek met (quasi) Oudhol- landsche teksten en de melding 'sinds 1948' nog nèt leesbaar.
Ook de dropjes zelf zijn mooi. De vorm is overduidelijk de voorzij- de van een trapgevelhuis, met diverse ramen in ribbelreliëf. De grachtenpandjes zijn stevig, maar buigbaar en ruiken eigenlijk nergens naar. Tussen de tanden blijkt de hoge elasticiteitsgraad van het snoepgoed (tandenplakfactor: 8, bij stévig inbijten) en helaas, als het dropje eenmaal doormidden is, is het ook rap met het doorgeslikte speeksel naar de keel verdwenen. Wat (even) overblijft in de mond is een subtiel zoute, stevige dropsmaak; die (te) snel vervliegt. Snel dus maar weer een nieuw dropje op de tong leggen.
Eindoordeel: 8,0.

zaterdag 11 september 2010

Glucosestroop

Glucose, in de volksmond ook wel druivensuiker genoemd, is een monosacharide oftewel een simpel koolhydraat. De natuurlijke vorm (D-glucose) staat, voornamelijk in de levensmiddelenindustrie, bekend als dex- trose en is één van de belangrijkste brand- stoffen van het lichaam. Glucose kan direct uit de dunne darm in het bloed worden op- genomen, wat met grotere koolhydraten als maltodextrines (enkele aan elkaar gekoppelde glucosemolekulen) en polysachariden (zetmeel) dus niet lukt. Die moeten eerst door enzymen worden afgebroken tot monosachariden.

Glucose wordt door planten tijdens de fotosynthese gemaakt en opgeslagen als zetmeel (even terug naar de biologielessen van de middelbare school..) en mensen kunnen glucose verkrijgen door hydrolyse van zetmeel. Daarvoor kan elke soort zetmeel worden gebruikt; (meestal) tarwezetmeel, maar ook maïszetmeel, aard- appelzetmeel, etc. Een suspensie van zetmeel wordt met verdund (kool)zuur onder druk verhit, waarna via dextrine glucose ont- staat. Het zuur wordt vervolgens met loog geneutraliseerd, terwijl de verkregen vloeistof tot glucosestroop wordt ingedampt.

Glucosestroop is dus een oplossing van (40 tot 80%) glucose en maltodextrines (meestal maltose) in water. Glucosestroop is goedkoper én minder zoet dan suiker, maar is véél makkelijker in gebruik bij de productie van levensmiddelen. Suiker (tafelsuiker) is namelijk sacharose, de verbinding van α-glucose met fructose en wordt bijvoorbeeld gewonnen uit suikerbieten. Zélf thuis glucosestroop maken, kan door één deel druivensuiker met een gelijk deel water in een pan met dikke bodem op middelhoog vuur tot stroopdikte in te laten koken.

Glucosestroop wordt als ingrediënt véélvuldig (in de fabriek) toegevoegd: in suikergoed en snoep, chocolade- bereidingen, instant soepen sauzen en maaltijden, (graan)repen, crackers, mayonaise, koffie, frisdrank...
De consistentie voorkomt de kristallisatie van suikers en de stroop houdt het product relatief vochtig (zodat het niet uitdroogt). De energie uit glucosestroop is zeer goed verteerbaar en bevat geen eiwitten en vrijwel geen fosfaten. In toenemende mate verliest glucosestroop echter aan populariteit omdat bij consumenten meer en meer de indruk bestaat dat de stof slecht zou zijn voor de gezondheid (en de lijn), waarvoor echter (tot nu toe) nauwelijks wetenschappelijke evidentie aanwezig is.
Zoals altijd geldt: "alles met mate".

vrijdag 10 september 2010

Topdrop; daar zeg je geen nee tegen



Inmiddels staat er 'Venco' op een rol Topdrop, maar in deze recla- me van decennia geleden staat als fabrikant 'RedBand' vermeld.

donderdag 9 september 2010

Nieuw: Italiano, gevaarlijk lekker

Tikkels - dropmint

Op (bijvoorbeeld) de open dag van zomaar een middelbare school kan soms in de schoolkantine, in zo'n snoepautomaat zoals je ook op het perron of in een zwembad treft, een klein zakje (van 55 gr) tikkels worden gescoord, die schijnbaar speciaal voor dergelijke automaten worden gemaakt (want in de reguliere supermarkten vind je de tikkels van Venco opvallend weinig terug). Hoewel de reclames (deze, deze en deze) van weleer menigeen nog vers in het geheugen liggen... Een dropje dus wat al héél wat jaartjes meegaat en dan is rijst natuurlijk de vraag of dat terecht is:
Net zoals zijn broertje de drop-tikkel, ketst deze dropmint-tikkel met zijn coating van suikerwerk gezellig tegen de andere tikkels in het zakje en enigszins hinderlijk ook tegen de tanden. Echter, dit harde suikerlaagje is er makkelijk af te bijten (wat een frisse peper- muntsmaak geeft), waarna een prettige lichtzoete salmiaksmaak in de zachte kern wordt ontdekt. In de lange nasmaak verdwijnt de dropperigheid in een bijna-menthol walm van mint, maar dat is helemaal niet onprettig.
Eindoordeel: 7,5.

De Echte volzoete Scheepsknopen Drop

De groene Oldtimers verpakking met échte 'historische' drop oogt na al die jaren inmiddels al bijzonder vertrouwd en eigenlijk heeft het hele merk zich als tópper danig op de kaart gezet. De dropjes (en dit geldt tot nu toe voor álle dropjes uit de Oldtimerslijn) zijn stuk voor stuk met passie gemaakt en dát wordt óverduidelijk te- ruggeproeft! Het gebruik van veel Arabische gom (in plaats van nieuwerwetser gelatine), de mooie vormgeving en de bijzondere smaken en smaakcombinaties doen continue verlangen naar meer.
Deze Volzoete Scheepsknopen Drop is één van de eerst geïntrodu- ceerde smaken. De glanzendzwarte medaillons met reliëfopdruk van drie verschillende scheepsknopen (v.b.n.b: de halve knoop; de Vlaamse acht en de meervoudige overhandknoop) staan stijf van de Arabische gom en lijken bij eerste beet knoerthard, maar gelukkig blijkt dit met enig doorbijten en sabbelen overkomelijk (tandenplakfactor: 8). De fabrikant heeft qua omschrijving van de smaak de spijker op z'n kop geslagen met 'volzoet', bestaande uit een klein bittertje, een tikkie zoethout op een bijna hartig-zoete manier en een vól droparoma. Dit is wat je je voorstelt bij "échte drop".
Eindoordeel: 8,5.

Parkeerwacht Zwartjes

Bij de Xenos is het wederom goed drop scoren! Dit keer liggen zak- jes Autodrop (uit de 'zwarte lijn') in een iets kleiner formaat (150g) dan normaal voor weinig (€0,79) in het schap. De duidelijke reden hiervoor is dat de fabrikant onlangs de verpakking opnieuw heeft gestyled en dat dus de oudere versies in de uitverkoop gaan. Deze Parkeerwachters worden op het zakje omschreven als 'besuikerde salmiak dooreetdrop'; opvallend pretentieus taalgebruik, eigenlijk.
De dropjes zijn vierkant en stérk gesuikerd. Hoewel er éénzijdig e- nig reliëf waarneembaar is, is het door de grove overmaat aan sui- ker nog niet eenvoudig om hier een gezichtje in te herkennen.
Hoewel het op zich wel aangenaam is om die suiker er in de mond vanaf te laten smelten, omdat de Parkeerwachter Zwartjes zélf een ongelooflijk prettige en sterke salmiaksmaak hebben. Salmiakzóut waarschijnlijk, maar dat valt uiteraard met die flinke suikerlaag eroverheen niet met zekerheid te zeggen. Het dropje is weggegeten voor je er erg in hebt en wat overblijft is een milde salmiakdrop- smaak die de hele mond vult en zich op tong en gehemelte vastbijt. Lekker.
Eindoordeel: 8,0.

dinsdag 7 september 2010

Ovaal dubbelzout

De drop van Matthijs ligt voor een vriendenprijsje (€1,49) te koop bij de Xenos; en zo ook deze dubbelzoute. Voor wie dit niet beter weet, ziet de zak er maar schamel uit; maar de getrainde dropeter laat zich door een dergelijk eenvoudig ontwerp niet afschrikken, want dropmaker Matthijs stopt alle aandacht in de drópjes en niet in de verpakking!
Deze ovaalvormige matzwarte dropjes, bijvoorbeeld, zijn heerlijk zacht; zowel in de hand als aan de tand (tandenplakfactor: 8). Zoals vaker met zoute dropjes, is het een écht sabbeldropje waarop ge- disciplineerd gezogen dient te worden (want anders is het gewoon hap-slik-weg). Tenminste, als je tegen salmiakzout kunt, want dit is een Zóut dropje - inderdaad, mét hoofdletter Z. Voor de liefhebber een ware topper.
Eindoordeel: 8,0.

Venco Darq: Is er dan echt niets meer echt?