vrijdag 20 februari 2009

Oudhollandse Duimdrop

Duimdrop: een 'plak' drop, verdeeld in een vijftiental repen en vervolgens verpakt in dun scheurplastic. En zelfs deze verpakking intrigeert direct, al was het alleen al vanwege de racistische neger met dikke rode lippen, die samen met een oude vrouw - compleet met leesbril en knot- de voorkant siert. De drop doet nostalgisch aan en is van een merk dat zelfs op internet geen enkele bekend- heid geniet... De duimdrop kan moeiteloos met verpakking en al opgerold worden; in èlke gewenste richting: het is net klei! De drop blijkt bovendien enorm te plakken: aan het plastic van de verpakking, aan zichzelf, aan je vingers (alleen niet aan je kiezen, blijkt). Maar dat is schijnbaar ook de bedoeling, want enig speurwerk levert de wetenschap op dat deze zogenaamde duim- drop bedoelt is om om je duim te wikkelen, waarna je "urenlang kan dropduimen" voor veel "sabbelplezier".
De geur doet denken aan... ik weet het niet precies. Laurier? Anijs? Bloem? Een reepje is eenvoudig afgescheurd, is makkelijk om je vinger/duim te wikkelen en behoudt dan moeiteloos zijn vorm. Tandenplakfactor: 6. De eerste smaak is saai, bloemig; maar na een reepje of drie blijkt er wel degelijk een 'dropperig' effect te zijn, al wordt in de ingrediënten geen vermelding gemaakt van zoethoutwortelextract, salmiakzout of iets dergelijks (enkel niet nader gespecificeerde 'aroma's'). Het is juist dit dropperige wat op je gehemelte blijft hangen, láng na wegkauwen van de duimdrop (het voorspelde sabbelplezier is voor de meer geduldige, wellicht jeugdigere dropeter). Geheel niet onprettig en natuurlijk met hóóg tradities-in-ere-houden-gehalte.
Eindoordeel: 7,5.

zondag 15 februari 2009

Droppanda's

De drop van het huismerk van de Wibra (de bekende textiel- discount) oogt enigszins inferieur in zijn roodgele zak met summiere tekst (geen aanprijzingen of calorieënvermelding). Helemáál omdat er een prijsverlagingssticker op zit (van €1,00 voor €0,69)...
De zak scheurt makkelijk open, handig voor 'grazen op straat' (en scholieren?!). De drop ruikt sterk naar anijs; da's niet verkeerd. Heel even lijkt het een hard dropje, maar de tanden zakken daarna al snel weg in mierzoet dropschuim met een anijs nasmaak. Tandenplakfactor: 7. Eigenlijk best een heel redelijk dropje; er is duidelijk aandacht besteed aan de smaak (met anijsaroma) en de schattige witte berenkop steekt grappig af tegen de grijze reliëfpoten. Jammer alleen dat het véél en véél te zoet is; iedereen boven de 15 heeft er na vier genoeg!
Eindoordeel: 6,5.

Drop-Inn

In vroeger tijden, toen ik nog 'groen' was en bij mijn ouders thuis woonde, was de Drop-Inn in de stad dé aangewezen plek voor snoepaankopen (de Jamin werd duur gevonden). Ik kon destijds nog niet vermoeden dat deze populaire snoepketen met zijn flashy naam, anno 2009 net zo vergankelijk blijkt te zijn als grootmoeders snoepwinkeltje toen al was. Met het ter ziele gaan van uitvoerend bedrijf Prisma Food Retail, een dochteronderne- ming van Sligro Food Group, zijn de 43 franchise-ondernemingen van Drop-Inn grotendeels uit het straatbeeld verdwenen.

In Utrecht echter houdt M.J. de Bruin stand (Vinkenburgstraat 2, tussen Hema en Neude, 030-2316721) en hier kun je nog altijd terecht voor (Oudhollands) snoepgoed, drop, chocolade, pralines en overige zoetwaren. Deze kunnen desgewenst 'ingeblikt' worden of anderszins ludiek verpakt.