Napoleon dropmix

Waarschijnlijk een beetje in navolging van de Napoleon Fruitmix ("een mix van hard suikerwerk met verschillende smaken en van binnen laagjes zuur poeder"), kwam de bekende, eerst Belgische fabrikant van snoepballen - voor de Nederlandse dropmarkt - met een mengeling van de succesvolle zwart-witkogels, dropkogels en nóg twee (nieuwe) varianten. Alle kogels zijn individeel verwikkeld in hun eigen kleurrijk bedrukte transparante folie. Zodat ze niet aan elkaar smelten en plakken, want feitelijk is dit snoep natuurlijk niets meer of minder dan suikerkaramel ("altijd zoet van buiten en verrassend van binnen"). 

De zwarte kogels met gele wikkel worden omschreven als "dropko- gels met poedervulling in de fruitsmaak: dropbanaan". De zo vaak dubieuze dropfruittrend zet zich dus voort. De smaak is aanvanke- lijk louter die van de pure dropkogels maar zodra de poederige vulling naar buiten begint te lekken, verandert dit naar een toch altijd nog verbijsterende combinatie van drop en fabrieksfruit. In dat duidelijke banaanaroma overheerst de dropsmaak gelukkig wel volledig, waardoor het meer een gewoon lekkere Napoleon dropkogel is met een klein heb-ik-wel-goed-opgelet? verrassinkje. De dropframbooskogels, in een wikkel met toepasselijk fuchsia opdruk, vertonen een zelfde soort trucje met een veel zuurdere bosvruchtentoets (een knapperd die daar de smaak 'framboos' in herkent). Het is dat de dropkogels zelf zo lekker zijn, maar die vreemdsoortige fruitmix is echt niet nodig.

Eindoordeel: 7,0.

Napoleon dropkogels; die laat je niet schieten.

Napoleon

Het is 1912 als de Antwerpse bakker Louis (Janssen) besluit om, in navolging van een collega, snoep te gaan maken. In de kelder van zijn bakkerij ‘In Den Gouden Bol’ maakt hij het heerlijke snoepje dat we bijna 100 jaar later nog steeds kennen als Napoleon. De lekkernij viel goed in de smaak bij de Antwerpenaren en verdiende een naam. Toen een bevriende chocolatier tijdens een borrel op- schepte over zijn nieuwe praline, die hij de naam ‘Caesar’ gaf, riep Louis: ‘Dan noem ik mijn snoepje Napoleon’. Hij kon destijds niet vermoeden dat zijn snoepje honderd jaar later onder deze naam immens populair zou zijn.

In de loop der jaren wordt de zogenaamde ‘gouden bol’ van bakker Janssen steeds populairder. Nadat de fabriek in hartje Antwerpen door de groei uit zijn voegen barst, verhuist Napoleon naar een grotere locatie te Schelle. In 2003 verhuist Napoleon opnieuw, ditmaal naar Breskens in Zeeuws-Vlaanderen (Confiserie Napoleon B.V.; P.O. Box 10; 4510 AA Breskens; NL).

Bijna honderd jaar na de uitvinding van het Napoleon-snoepje is het assortiment enorm uitgebreid. Naast de klassieke fruitsmaken Lempur (met citroensmaak), Fruitmix, Wijnballen, Pompur (met appelsmaak) en Fruitmix lollies (met zure vulling), is er een versie met colasmaak en twee met dropsmaken en poedervulling: zwart-witkogels (met salmiak) en dropkogels. Vanaf 2012 kent Napoleon ook de variant Energy, met de typische smaak van energiedrank.

Napoleon besteedt veel aandacht aan de kwaliteit van de producten. Ben je toch ontevreden over een van onze producten of heb je een opmerking of suggestie? Vul dan het contactformulier in en stuur eventueel de aangebroken verpakking (een postzegel is niet nodig) naar:

Napoleon Consumentenservice
Antwoordnummer 30183
3030 VB Rotterdam

Een unieke historische film uit de jaren '40 over het vervaardigen van - zoals het toen nog heette - Bonbons Napoleon.

Hardrijders: Austin Healey

Naast de klassieke coureurs en de Jaguar Mark II, zitten er in het nieuwe zakje 'Hardrijders' van Autodrop ook deze dropjes in de vorm van een Austin Healey. Nog even en de meeste voertuigen uit de geschiedenis zijn ooit als drop verschenen... Deze zwarte racewagen is een naar links rijdende ""klassiek zoete tweezitter met megamotorkap" met reliëfletter '2' op het portier. Het zijn stevige dropjes die met enige kracht uit elkaar te trekken zijn en dan een stroperige kern tonen. Met een lekkere dropzoete smaak, een bijna friskruidig accent en een licht bitterzoete nasmaak (tandenplakfac- tor: 8). Deze Austin Healey zal niet als eerste over de finish gaan, maar blijft zeker in de race.

Eindoordeel: 8,0.

Us Memkes

Friese dropjes 'Us Memkes', naar het standbeeld van oerkoe us mem ('onze moeder') te Leeuwarden, kunnen exclusief verzend- kosten voor €1,95 per zakje van 200 gram besteld worden bij Friese-Producten.nl. En waarschijnlijk na enige zoeken bij Friese souvenirwinkels. Verkoop: Visser Zoetwaren. De snoepjes zijn schattige koetjes in zwart (drop) en wit (pepermunt). De dropjes zijn zacht (tandenplakfactor: 8) en geven voor zo'n klein dropje een loeierd van een smaak af: lekker dropzoet met een stevige ondertoon van salmiak.

Eindoordeel: 8,0.

Operatie

Läkerol licorice seasalt

Een stijlvol zwartig Läkerol doosje met suikervrije pastilles 'drop zeezout'. Wat zijn er veel verschillende smaken door dit oorspron- kelijk Zweedse bedrijf op de markt gebracht. En wat goed dat veel van dat suikervrije snoepgoed vanuit Scandinavië naar hier wordt gebracht. Want zoute drop, dat lusten we wel. Toch? 

Hé, deze Läkerolletjes zijn niet rond, zoals anders, maar vierkant. Dat is in ieder geval niet om zoet van zout te onderscheiden, want Läkerol Salmiak was ook zóut maar rond van vorm. De textuur van deze pastilles is wel als altijd glad en stevig/taai (tandenplakfactor: 8). Maar wat een gekke smaak. Zeker niet zoals je zou verwachten puur zout vanaf het eerste moment; eigenlijk überhaupt pas wat zouter vlak voor doorslikken, als het meeste van de pastille zich met het speeksel heeft vermengd. Waar smaakt dit naar? Moeilijk. De smaak laat zich misschien nog het best vergelijken met voluit kopje-onder een flinke hap zeewater als er dichtbij in die zee net een dropcontainer is vergaan, maar dan op een niet-vloeibare manier. Dat, óf het is drop gemaakt met verontreinigd zeezout. Want dit smaakt wel erg gekkig. Je zou het ook een ervaring kun- nen noemen. Maar vies is het woord niet!

Eindoordeel: 7,0.

Allsorts licorice sticks (K&H)

Een busje met 'allerlei soorten' gevulde dropstaafjes dat gezien de Engelse tekst en Nederlandse vlagopdruk bedoeld lijkt te zijn voor verkoop op luchthaven en in het buitenland, staat schijnbaar ver- dwaald in een delicatessenwinkel in Enschede. Het betreft (citaat) "hollandse drop" uit de fabriek van Kraepelien&Holm en is volgens de site "nieuw in het assortiment". Maar Engelse drop, daar moet je een beetje van houden, vanwege die typische melassesmaak die licoricedrop heeft. Deze dropjes zien er alvast wat uitgedroogd uit. Of komt dat omdat ze niet met glansmiddel zijn afgewerkt? Anders dan 'normaal' hebben de gekleurde snoepdelen van deze allsorts niet dat korrelige kokos maar eerder een suikerig fondant. Deze staafjes zijn ook veel zoeter. Zó zoet zelfs dat de lichtbittere drop- smaak bijna (maar nog net niet) wegvalt in al dat suikerzoet. Tja. Exporteren maar die hap, alleen zal "licorice from Holland" er buiten de landsgrenzen geen betere naam door krijgen. En dan zeggen buitenlanders dat onze drop niet te eten is, maar als dìt hun smaak is...

Eindoordeel: 5,0.

Dropmunten (Eurimpex)

In een vergeten hoek van Nijmegen, in het Waterkwartier waar de Kanaalweg uit de Weurtseweg ontspruit, worden bij de buurtsuper Jan Linders diverse dropsilo's gevonden; en zo te zien rechtstreeks van de (Belgische) groothandel. Voor €2,95 per stuk kunnen deze plastic voordeelverpakkingen van Eurimpex mee naar huis wor- den genomen. Op de ene kleine sticker wordt niet meer vermeld dan het gewicht (550 gram), de ingrediënten (zie tabel hieronder) en de houdbaarheisdatum. De munten zijn wat dikker; allemaal met reliëfopdruk van '1€' en een ribbelrand rondom. Dat laatste wordt zelden bij muntdrop gezien en het maakt deze munten meer waarheidsgetrouw. De smaak begint zachtzoet (tandenplakfactor: 6), met de gladde textuur van (veel) gelatine, maar allengs komt een steeds sterker wordende salmiaksmaak door. Die ook de na- smaak overheerst.

Eindoordeel: 8,0.

Mecca

Te Nijmegen, in winkelcentrum "Molenpoort Passage" zit tussen de pilaren van het indoor brasserieterras, snoepspeciaalzaak, kado- en partyshop Mecca verstopt, waar je naar hun eigen zeggen "alles voor uw feestartikelen, ballonnen en versieringen" kunt vinden. Inderdaad staat het winkeltje proppievol met ludieke cadeaus die niemand nodig heeft maar het vast (even) goed doen op een fuif of jubileum. 'Buiten' verschillende rekken en displays met kaarten en bijvoorbeeld vulbare snoeptrommels.

Er zijn 75 bakken met algemeen schepsnoep (€11,50/kg), zo'n 22 bakken met suikervrije drop en naast de verkoopbalie nog negen bakken waarin zogenaamd 'snoep van vroeger'. De herkomst van het meerendeel van dit snoep is totaal onduidelijk. Navraag aan de kassamevrouw brengt geen verheldering; zij weet niet meer licht op de zaak te werpen dan dat ze het snoepgoed bij grossier Sweet and Candy afneemt.

Krepeliendjes

Op hun website die eigenlijk niet helemaal precies hun website is, staan zowel bij 'dropsoorten' als bij 'assortiment' dropjes die in de detailhandel schier onmogelijk terug te vinden zijn. Deze enthou- siaste dropblogger trok de spreekwoordelijke stoute schoenen aan en mailde naar info@dropworld.nl met de vraag hoe toch aan de onvindbare zakken te komen was en kreeg als enig antwoord bij supermarktketen Coop te gaan kijken. Waar deze 'Krepeliendjes' lagen, maar dat was het dan ook. Schijnbaar hult fabrikant K&H Dropworld (Kraepelien&Holm) zich graag in nevelen. Immers, ook op de meeste van hun verpakkingen weinig onthullende info.

Deze dropjes met de verbasterde naam van de maker zijn nopjes zonder opsmuk, afgezien van de paar luchtbellen in de craquelé bovenkant. Zo zacht als ze lijken (en gezegd wordt), zo taai blijken ze tussen de kiezen (tandenplakfactor: 8). En de smaak is ook al niet veel bijzonders: zoetig, klein bittertje, kennen we wel. Zo blijken er dus meerdere zaken die K&H beter zou moeten kunnen.

Eindoordeel: 7,0.

Trollendrop

Je hoort bijna de schrille lach van 'de heks(ehyl)' en wat dat betreft heeft Lemar BV heel knap een éénduidige productlijn op de (drop) markt gezet. In de huidige marketingcampagne zijn alle Heksehyl dropjes een beetje eng (zie website), maar dan op een stijlvolle mythologische manier. En dat geldt evenzo voor de geanimeerde verpakkingen.

De trollendroppen zijn gesneden stukjes bruine salmiakstaaf met daaromheen gedraaide (vier) licorice rolletjes. De dropjes zouden als zulks niet misstaan in een Britse zak allsorts en de oplettende dropeter zal daardoor zeker te spreken zijn over de ingenieuze wijze waarop Tom's Heksehyl de combinatie drop-snoep opnieuw heeft uitgevonden. Natuurlijk smaken de vier droprolletjes bitter - op die bekende melassedrop achtige manier - en dat proef je ook wel; maar voordat het té bitter wordt knalt de bijzondere smaak van salmiak er al doorheen. Wat een onweerstaanbare mengeling van smaken betekent waarin zoet salmiakzout nèt overheerst. Als de kus van een trol ook zo smaakt...

Eindoordeel: 8,0.

Drop zoals je nog nooit hebt geproefd.

Geïnspireerd door de zee, ontwikkelde Johannes Coenradus Klene de stevig zoute Waterwerken. Puur natuur en bereid volgens een authentiek recept. Maar ook de laurier Ontdekkingsreizen en de stevig zoute Bodemvondsten zijn zeker het proberen waard. Proef die bezieling.

Dubbelzoute Dobbelstenen

In de succesvolle suikervrij-reeks van Klene, met nu al veertien verschillende soorten niet-suikerwerk, worden opeens ook deze 'dubbelzoute dobbelstenen' gezien. Waren die er eerder ook al of hebben we gewoon niet goed opgelet? Maar goed, ze zijn er nu en ze zijn duidelijk van het zoute soort gezien de naam, natuurlijk, én de bekende reliëfletters 'DZ' bovenop. Onderop is een dropje glad glimmend hol als de onderkant van een wijnfles. Wat is het met dropkubusjes dat ze zo uitnodigen tot spelen (dropyahtzee)?

Hap... Zo, zout! Nou is zout! gewoon zout; dus wie weet wat er nou precies wordt verstaan onder het klassieke 'dubbelzout' (mogelijk ammonium-én natriumchloride)? Het bijna bijtende zout van de eerste hap wordt (door gewenning) gelukkig wel iets minder naar- mate zo'n dobbelsteentje langer in de mond verblijft, hoewel zout de overheersende smaak blijft. Pas op het tweede plan merken de hersenen op dat dit 'drop' betreft. En wel hele goede suikervrije zoutedrop. Het dropje is elastisch en stevig van textuur (tanden- plakfactor: 8), maar dat viel te verwachten met 30% Arabische gom en maltitolsiroop. Diabetici met een een zoutedropliefde; rept u naar de winkel!

Eindoordeel: 8,5.

Griotten (Nubilo)

De welbekende besuikerde lichtbruine gommen in een rode stazak van Nubilo. De licht taps toelopende dobbelsteentjes hebben een zachte, iets verende bite en een hoog hap-kauw-slik-weg-gehalte (tandenplakfactor: 6). Een sterk korrelige suikersmaak met een salmiakaccent, in de vorm van een 'dropmarshmallowblokje', met een wat overdreven suikerzoete nasmaak. Ondanks de wel erg verantwoorde apothecaire verpakking, is dit dropje (qua zoetheid) niets meer of minder dan kindersnoepgoed. En Nubilo kan nog zo'n ophef maken over "zonder kleurstoffen"; dat wil alleen maar zeggen dat "zonder smaakstoffen, glutenvrij, fairtrade..." er níet staat!

Eindoordeel: 8,0.

Drop Fruitboeren

"Boer zoekt fruit," aldus Klene. En schijnbaar lekker verantwoord multiculti blanke en blacka boeren. Er zijn drie vormen: 'n tractor met gedetailleerde profielbanden; en twee verschillende boeren met pet, 'en face'. De ene boer heeft gezonde bolle wangen, boer nummer twee laat een graanhalm uit zijn mond hangen. Deze drie vormen zijn in alle om-en-om combinaties gegoten met zwart-oranje, zwart-geel en zwart-rood. De gekleurde gum zou de smaak van drie verschillende soorten fruit hebben, maar wat betreft toevoegingen vermeldt de ingrediëntenlijst enkel 'citroenzuur, citroen-en saffloerconcentraat'. Oh, en aroma's, check.

Het hele snoepje (ook het dropgedeelte) is zacht elastisch met de textuur van winegum. Tandenplakfactor: 7. In het overheersende fruit is de smaak van drop moeilijk te herkennen; als je niet beter wist (van Klene) zou de onopvallende eter zelfs kunnen denken dat de drop een licht (citroen)zurig smaakje heeft. Feitelijk is zelfs te stellen dat dit hele goede fruitgums zijn, vol van kleur en smaak, met een aanhangend dropaccent. Want in de mondvullende fruit- snoepbeleving komt af en toe slechts een vlaag van drop voorbij. Maar eigenlijk zei Klene dat zelf ook al: "Bolle gezichtjes en grote tractors in drie heerlijke smaken: aardbei, citroen en sinaasappel." Geen woord over drop dus.

Eindoordeel: 7,5.

Nopjesdrop

Hé, daar is de Smikkelbeer weer, maar dit keer in een heel andere verschijningsvorm (op de achterkant een zwart/wit tekeningetje van een beer met vlinderstrik en bretels die bij wijze van groet een strohoed oplicht) dan deze beer met bruine klauwen die we eerder zagen. Wél hetzelfde zijn de afgeronde strepen boven-en onderaan de verpakking, die de luifel van een marktkraam zouden kunnen impliceren. Op de zak in donker magenta staat in vette witte letters 'nopjes drop'.

Maar liefst 400 gram inhoud, wat zoveel wil zeggen als een gróte hoeveelheid dropjes, elk met een vijfpuntige reliëfster bovenop. Natuurlijk doen ze qua uiterlijk direct denken aan kokindjes, de oermoeder aller nopdropjes, maar zo smaken déze dropnopjes absoluut niet. Dit dopje is zacht en plakkerig (tandenplakfactor: 8), waarbij een subtiele zoethoutsmaak wordt afgegeven die gaande- weg eindigt in een heel licht bittertje. Omdat er zoveel dropjes in de zak zitten en er dus al snel meer achter elkaar gepropt worden dan wenselijk is, lijkt de smaak die van dertien-in-een-dozijn maar dat overheersende zoethout is wel degelijk anders.

Eindoordeel: 8,0.

Salmiakrepen (La Bonbonnerie)

In de categorie 'Oud-Hollandsch snoepgoed' zouden salmiakrepen ook best een plaatsje hebben kunnen bemachtigd, ware het niet dat de oorsprong van deze langgerekte, bruintransparante drop lastig te achterhalen is. Vele fabrikanten lijken ze te maken, maar meestal zijn de salmiakrepen louter terug te vinden in dropmixen en als zogenaamd schepsnoep. Het onbekende en onvindbare (op internet) La Bonbonnerie uit Amersfoort (zegt de verpakking) stopt salmiakrepen in een zakje met zoute ruiten. Hun repen zijn relatief zacht en zelfs oprolbaar. De droppen hebben een simpele rechthoekvorm met afgeronde hoeken, een reliëfrand rondom en de vullende reliëfletters 'SALMIAK' bovenop. De onderkant is plat en glad. Bij stevig trekken kan de drop worden opgerekt tot een bijna stroperig lint, zonder te scheuren. De eerste smaak is zout, wat zich na enig sabbelen differentieert tot wat meer salmiakzout. Tandenplakfactor: 8. Dit zout doet de mondspieren samentrekken, maar het salmiakaccent is lekker en blijft zelfs even hangen. Voor de dropliefhebber die van iets stevigs houdt.

Eindoordeel: 8,0.

Kussentjes (Smikkelbeer)

"Exclusief merk" Smikkelbeer (sinds 1998) van Sligro heeft in su- permarkt Emté doorzichtige plastic kokers gezet met onder andere gesuikerde drop'kussentjes'. Weinig informatie over de maker; niet eens de plaats van herkomst. Maar wel een lieve tekening op een enkele sticker, van wat dan wel de smikkelbeer zal zijn. Of zijn dat klauwen?

De bolle kussentjes in de kokers zijn gesuikerd, maar dat blijkt dui- delijk uit de behoorlijke laag afgevallen suiker op de bodem. Bij het doorsnijden van één zo'n kussen, lijkt het suikerwerk te bestaan uit luchtig grijze dropkaramel met een ogenschijnlijk zelfde textuur als zachte kaneelstokken van de kermis (en dus níet zoals harde dropstokken)! En inderdaad, na de proeftest blijkt dat precies de textuur van de kussentjes: heel even hard maar na twee-drie keer bijten zacht luchtig. En het smaakt naar salmiakzoet met een zoete suiker nasmaak. Natuurlijk net iets tè zoet, maar verder wel lekker en vooral prettig door die typische hapbaarheid.

Eindoordeel: 8,0.

Mokumdrop

Bij snoepwinkels en drogisterijen staan veelal bakken zogenaamde schepsnoep opgesteld, waar de hongerige consument naar eigen welbevinden in mengeling naar eigen keus een eigen hoeveelheid drop en snoep in een (punt)zak kan scheppen. De prijs is meestal zo'n €0,99 per honderd gram. Alleen is vaak de herkomst van deze snoepjes bijkans onmogelijk te achterhalen en dus kan er op deze blog niet over worden 'opgeschept'. De maker van de vaak geziene Amsterdamse droppaaltjes is echter achterhaald (zonder dan echt achterhaald te zijn):

In het midden gelaten dat de dropjes met hun specifieke paalvorm sterk doen denken aan een ander fallussymbool, kan Mokumdrop worden omschreven als een opstaand Amsterdammertje, inclusief de drie andreaskruisen (in reliëf) voorop. De dropjes breken bij enige druk en tonen dan een zacht-elastische kern (tandenplakfac- tor: 8). De smaak begint veelbelovend dropperig maar verzandt in een gemiddelde zoete dropsmaak met het kenmerkende bitter van melasse, waar je van moet houden. Niets van de smaak blijft lang hangen. En na een paar dropjes blijkt dat de paaltjes van onder uit de snoepbak omhuld zijn door een dikkere (uitgekristalliseerde) buitenste laag dan de versere, waardoor ze taaier zijn. Eigenlijk lijken de mokummerdropjes dus niet zo geschikt om lang te liggen.

Eindoordeel: 7,5.