Dropkabels

Op de één of andere manier wordt voor een artikel met het EKO-keurmerk nooit dezelfde moeite genomen in design-en marketing- technisch opzicht, als voor een soortgelijk-minder-eko-produkt. Hoe komt 'eko' dan ooit van zijn geitenwollensokkenimago af. Of- tewel: wanneer gaan milieubewuste fabrikanten eens lékkere drop maken, in plaats van die eeuwige melasse-staafjes (die bitter sma- ken, lees: vies!)?? De naam CandyTree voor een snoeplijn is dan nog best grappig gevonden, maar het bijbehorende logo oogt bij- zonder knullig. Bovendien wordt op de site duidelijk dat voor drop zoet én drop zout én drop glutenvrij dezelfde kabels, veters, stukjes en slierten uit de kast zijn getrokken. Wederom: weinig inventief.
Op zich zien de glimmendzwarte dropkabels er nog best mooi uit. Maar ze smaken precies zoals verwacht: bitter. Misschien nèt iets beter dan de massieve dropstaafjes uit een zak met Engelse drop, omdat er een heel héél klein zoetje na het bitter komt; maar niet véél beter. Tandenplakfactor: 4.
Eindoordeel: 6,0.