Cuberdon

Een cuberdon (neuzeke, tjoepke, chapeau de curé=pastoorshoed, cul de bourdon, boudenne de nonette, cupidon) is in zijn traditio- nele frambozenuitvoering erkend als Vlaams streekprodukt, maar het snoepgoed wordt door zijn unieke eigenschappen niet buiten de landsgrenzen verkocht (waarover hieronder meer). Van de 25 mogelijke smaken, is alleen anijs geschikt voor deze site, hoewel de precieze ingrediënten (salmiakzout? zoethoutwortelextract?) onbekend zijn.
De anijscuberdon is een forse krijtzwarte kegel, met name te koop op de markt in België of in sommige nostalgische snoepwinkeltjes. Met 'n hoogte van bijna 3,5cm is het een te grote in-één-keerhap. Meest voor de hand liggend is het afbijten van het topje, waarna de vloeibare inhoud zich een weg naar buiten baant. De échte cu- berdon wordt handgemaakt door de geselecteerde ingrediënten (waaronder Arabische gom) in een koperen pot te koken, het ver- kregen mengsel uit te gieten in (bepoederde) kegelvormige mallen en deze gedurende vijf tot zes dagen langzaam in een oven te dro- gen. Hierdoor kristalliseert de buitenste laag, terwijl de kern stro- perig blijft. De beperkte houdbaarheid van een verse cuberdon (drie weken) wordt veroorzaakt door het versuikeringsproces van de kern, waardoor de buitenlaag steeds dikker uitkristalliseert. Het snoepgoed wordt daarom níet geëxporteerd.
Sabbelen of likken aan de buitenkant doet qua smaak denken aan de ouderwetse dropballen van de kermis: suikerzoet en met drop- anijssmaak. Na doorbijten van de cuberdon (tandenplakfactor: 7, omdat de suikergriebeltjes in de groeven van de kiezen blijven zitten), lijkt de knapperige buitenkant uit pure suiker te bestaan (waardoor de cuberdon ondanks een puntje voor creativiteit, nèt geen tien scoort) en is het de smaakvolle vulkaanexplosie van vloeibare drop waar de cuberdon het van moet hebben. In de stroperige kern is de zoete suiker véél minder opvallend aanwezig en lijkt het alsof je pure drop drinkt. HEERLIJK!
Eindoordeel: 9,5.