Oudhollandse Duimdrop

Duimdrop: een 'plak' drop, verdeeld in een vijftiental repen en vervolgens verpakt in dun scheurplastic. En zelfs deze verpakking intrigeert direct, al was het alleen al vanwege de racistische neger met dikke rode lippen, die samen met een oude vrouw - compleet met leesbril en knot- de voorkant siert. De drop doet nostalgisch aan en is van een merk dat zelfs op internet geen enkele bekend- heid geniet... De duimdrop kan moeiteloos met verpakking en al opgerold worden; in èlke gewenste richting: het is net klei! De drop blijkt bovendien enorm te plakken: aan het plastic van de verpakking, aan zichzelf, aan je vingers (alleen niet aan je kiezen, blijkt). Maar dat is schijnbaar ook de bedoeling, want enig speurwerk levert de wetenschap op dat deze zogenaamde duim- drop bedoelt is om om je duim te wikkelen, waarna je "urenlang kan dropduimen" voor veel "sabbelplezier".

De geur doet denken aan... ik weet het niet precies. Laurier? Anijs? Bloem? Een reepje is eenvoudig afgescheurd, is makkelijk om je vinger/duim te wikkelen en behoudt dan moeiteloos zijn vorm. Tandenplakfactor: 6. De eerste smaak is saai, bloemig; maar na een reepje of drie blijkt er wel degelijk een 'dropperig' effect te zijn, al wordt in de ingrediënten geen vermelding gemaakt van zoethoutwortelextract, salmiakzout of iets dergelijks (enkel niet nader gespecificeerde 'aroma's'). Het is juist dit dropperige wat op je gehemelte blijft hangen, láng na wegkauwen van de duimdrop (het voorspelde sabbelplezier is voor de meer geduldige, wellicht jeugdigere dropeter). Geheel niet onprettig en natuurlijk met hóóg tradities-in-ere-houden-gehalte.

Eindoordeel: 7,5.