Stophoest

Stophoest. Een oude bekende, voor véél mensen. De 21 zuigtablet- ten in compacte rolverpakking zijn een typische zoethouder voor verveelde kindertjes in de kerk (of elders). Bovendien is 'een stop- hoestje' een welkome afleiding voor de schorgehoeste keel. Of het in dat laatste geval ook daadwerkelijk een wéldaad is, is uit de lijst met (6) ingrediënten in ieder geval niet af te leiden. Ja, er zit men- thol in, ja, maar hoeveel? En is dat nou zo'n tovermiddel? Beter dus om 'Stophoest' louter als snoepgoed te beschouwen, maar hé, verkouden mensen mogen natuurlijk óók snoepen...

Al scheurend door de verpakking dien je je een weg te banen naar de beige tabletten, die daarna één voor één de rol verlaten (afhan- kelijk van de gebruiker soms in wat sneller tempo dan anders). El- ke tablet ziet eruit als geperst poeder, met dezelfde (haar)scheur- tjes die je soms in zandkastelen op het strand ziet. De indruk 'RED BAND' staat niet altijd even mooi in het midden, maar dat maakt niet uit. De tabletten zijn hard, maar nog wel nèt doormidden te breken; voor 'een halfje'. Eenmaal op de tong, vallen direct de zoethoutsmaak en het daar dwars doorheen knallende menthol op. De tablet begint ook zonder zuigen te desintegreren; een beetje zoals bruistabletten in een glas water oplossen. Menthol voert nog altijd de boventoon, maar daarachter zit een prettig zoet accent. Vreemd genoeg stijgt al die menthol niet echt op richting neus, maar blijft achterop de tong, in de keel hangen. Vandaar natuurlijk de naam. Anders heette het wel 'Stopsnot'...
Eindoordeel: 8,0.