Kokindjes

Met een naam die klinkt als een klok, mag het kokindje zich onder de ware 'klassiekers' scharen en gelukkig zitten er een heleboel van deze dropjes in de 400gramszak. De makers (Katja) beroepen zich op hun gebruik van louter natuurlijke grondstoffen voor de vervaardiging van dit eerlijke dropje.
De buitenkant van het kokindje is harder, bijna knapperig, maar het binnenste is heerlijk zacht en uittrekbaar, zoals ik me kan herinneren we vroeger als kind altijd deden: het kokindje tot een zo groot mogelijk dropje uittrekken en dit in de mond wegsabbelen. Het zwart van het dropje kleurt middelbruin na afbijten, een verschijnsel wat wel vaker bij dropjes voorkomt. De smaak van een kokindje houdt het midden tussen laurierdrop, zoethout en zoet; maar je kan er zéker niet te veel van eten in verband met dreigende misselijkheid (en ook dát verschijnsel komt vaker bij drop voor). Tandenplakfactor: 6. Het enige nadeel dat in de creatieve dropwereld van vandaag, het oeroude kokindje, anders dan zijn traditionele dropheid, niets bijzonders meer heeft.
Eindoordeel: 7,0.