Meenk munten

Dit keer een mixzak met daarin onder andere Meenk munten. "Lekker van nature" en meer woorden maakt Meenk er feitelijk niet aan vuil. Er is een stemmige pentekening van een meneertje op zowel de voor-als de achterkant van de verpakking. En verder alleen informatieve tekst met de ingrediëntenlijst en de voedingswaarde in negen talen. Of het nou aan de weinige promotie ligt; maar de mixzakken van Meenk zijn niet echt makkelijk terug te vinden. In de supermarkt liggen ze meestal niet. Deze zak komt bij een tabaksspeciaalhandel vandaan.

De munten zijn lichtbruin met een interessante reliëfopdruk. Door de kleur en de muntvorm denk je direct aan salmiakriksen en daarin word je dan ook niet teleurgesteld. Plus deze droppen hebben een doorsnede van meer dan 3cm. Joekels zijn het. Ze zijn net te hard om makkelijk door te bijten en vrij stevig met een best wel zoute salmiak smaak (tandenplakfactor: 8). Best wel heel erg zout; maar je zou het ook 'lekker pittig zout' kunnen noemen. Na doorslikken is dat hele zoute snel verdwenen, dus dat is de oplossing als het even te salmiak wordt.

Eindoordeel: 8,0.

Wegwerkers

"Wegwerkers". Dat is toch weer een zeer briljante naam die Autodrop bedacht heeft. In dit doosje zitten pittige salmiakdropjes. En omdat het wegwerkers zijn - die je veel te snel wegwerkt - zien zij eruit als werkers aan de weg. Met bijvoorbeeld een pylon op het hoofd.

De kleine rode "Peper Peetje, de mannetjes-putter, lekker gepeperd van smaak" is relatief stevig van textuur. Dit dropje smaakt naar salmiak dat heter en heter en uiteindelijk redelijk sterk pittig wordt, met in de nasmaak een bijna brandende peperigheid op de tong. Topdropje: 8,5.

De "brandende bonk (donkerbruine kogel), pas op voor deze zachte, heet gepeperde dropbal" en de "zilte spatter (zwarte kogel), gevaarlijk zacht steentje van zoute drop" zijn op het oog bijna niet uit elkaar te houden. De eerste heeft bij doorbijten eerst een kauwgomachtige veerkrachtigheid, terwijl de laatste meer kruimelig zacht is. Beide zijn prettig zout. De zwarte is iets pittiger. Eindoordeel: 8,5. 

"Piet Pylon, de lolbroek van het stel" komt in twee tegenovergestelde varianten "Drop-salmiak duo dat altijd in is voor een geintje". Dit zijn droppen van formaat, met een pittige salmiaksmaak die daar niet voor hoeft onder te doen. Lekker zout met een stevige textuur, maar niet zo verrassend nieuw als de bovenstaande dropjes. Eindoordeel: 8,0.

En "Oscar Oordop, de salmiak asfaltsloper, geen wegdek is veilig voor hem" is de stevigste. Met een consistentie die heel erg lijkt op die van salmiakriksen. Ook de smaak komt daar veel mee overeen, maar de oplettende dropeter ontwaart na doorslikken een gepeperde pittigheid. Alsof het hevige salmiakvuur van zojuist nog even licht nasmeult. Eindoordeel: 8,5.

Wat een verrassend goed doosje drop is dit!

Polly Rocks! - Dregen edition

Het hardrock-eske stoere uiterlijk van deze verpakking (met zelfs een piercing door de tekst) intrigeert zelfs nog niet half zo veel als de tekening van het snoepgoed dat hierin zou zitten. Polly Rocks! "with a rocking taste of salty licorice, lemon and milk chocolate" werd gemaakt in Zweden maar gekocht in Finland. Maker Cloetta heeft een heel aantal zakjes Polly; schuimbollen met een coating van het één of ander. Deze Polly Rocks! werden door Dregen, (je weet wel ;) die Zweedse gitarist, gepimpt. 

De snoepnoppen zijn zachte marshmallow-achtige schuimnoppen. In de verpakking zit een mix van 'skum'bollen met melkchocolade (mmm), zurige citroen (ook oké) én pittig zoute salmiakdrop met een heerlijke zoete drop nasmaak die duurt en duurt. De coating is van het niet-krokante, zachtsmeltende soort. De zachte snoepjes zelf dragen bij aan het mondgevoel door de superzachte textuur, maar de heerlijk héérlijke dropsmaak is de absolute topper. OMG, zó lekker. Vanaf de eerste sabbel smelt de drop door je hele mond heen. Dit smaakt precies naar de salmiakkern van Aldi's dropsticks en had alleen beter gekund als de kern óók drop was geweest.

Eindoordeel: 9,0.

Helmpjes

"Ga je mee brommers kieken?" (streektaal voor: ga je met mij naar buiten om te zoenen?) krijgt opeens een héél andere betekenis met brommerdrop van de Lidl. Naast de andere varianten (gemengde dropmix 'brommerchaos' en de drop/fruit koeriertjes) is er ook dit doosje met helmpjes. Die zien er in hun verpakking met hoofdkleur bruin-oranje, uit als salmiakdropjes, maar daar wordt alleen niet over gerept. SweetCorner noemt het "zachte zoete drop" en verder is er over elke helm een ongeïnspireerde tekst die de term 'absurd' naar nieuwe hoogte tilt. V.l.n.r.:

De pothelm, "om op je oude dag nog lekker te genieten van je klas- sieke brommer. de volmaakte helm om 's zomers lekker te touren", is een beige snoepschuim met bovenop bruintransparante gom. Het schuim smaakt naar alledaags snoep met een licht fruitige banaansmaak. De gom heeft in de verte de lekkere smaak van zoethoutdrop, wat in de combinatie helaas helemaal wegvalt. Alleen de textuur is opvallend prettig; lekker stevig en toch zacht, zonder te plakken. Eindoordeel: 7,0.

De integraal helm, "voor de snelle jongens! altijd herkenbaar en lekker zacht van smaak. de ideale helm voor de alledaagse brom- merrijder", heeft zo weinig reliëf dat het, van welke kant je ook kijkt, het vooral op een druppel lijkt. De onderkant van lichtbruin schuim levert gelukkig de verwachte mildzoete salmiaksmaak: lekker. De bruintransparante gom bovenop lijkt op die van de pothelm, alleen wordt het lichte zoethout in déze combinatie prettig versterkt tot een smakelijk dropje. Met eendere textuur. Eindoordeel: 8,0.

De meest uitgesproken helm is de egaalbruine 'crosshelm': "een stoere helm gemaakt voor de stoere crossers die wel houden van een uitdaging. de perfecte helm om jezelf eens even helemaal te laten gaan". Heerlijk zachte dropschuimpjes met een uitgesproken salmiakzoute smaak. En hoewel het natuurlijk een gejatte bumper- klever is, is dit een erg lékker dropje, ehh, helmpje. Eindoordeel: 8,5.

Dus. Lidl jat van Autodrop. En wat zeggen we dan, Lidl?!

Gemengde Drop - zoet (AH)

Een grote zak (450g) gemengde zoete drop in een "rijke mix van hard en zacht". De verpakking heeft een prachtige kobaltblauwe kleur die subtiel overgaat in dropzwart, met een brede witte band bovenlangs waar het logo en de naam van Albert Heijn instaan. Een grote supermarktketen als AH kan ook bijna niet anders dan onder het huismerk met een eigen dropmix te komen.

De helft van de munten in deze mix, ziet eruit als één euro munten, net als de AH salmiakdrop. De andere zijn ronde dropschijven met alleen het AH logo. Ze smaken beide nagenoeg zoals de bekende dropmunten van A-merken; alleen duurt het iets langer voordat de lekkere volledropsmaak op gang komt. De textuur is stevig tot hard. Eindoordeel: 7,5.

In de zak zit een overdaad aan dropnoppen. Deze dropjes zijn saai, gemaakt zonder opsmuk. En dat geldt dan voor zowel het uiterlijk, als de smaak. Het zijn vrij zachte dropbolletjes met een mild zoete, licht bittere smaak die met een beetje fantasie in de nasmaak mis- schien aan honing doet denken. Eindoordeel: 7,0.

De droptoefjes zijn gejat van Venco, maar dan niet met dezelfde heerlijke smaak. Deze zijn bij doorbijten even hard om dan toch vooral erg zacht te blijken. De smaak is bitterzoet met een klein mufje erin. Eindoordeel: 6,0.

De opvallendste dropjes uit de mélange zijn de vuurtorentjes. Ze zijn zo klein dat ze bijna niet zouden opvallen, ware het niet dat ze de meeste weerstand bieden tussen de tanden. Een stevig dropje dat bij aanvang krokant kraakt en lang stevig blijft, ondanks ver- woed kauwen. De malende kiezen krijgen maar geen grip op de vuurtorendrop, die ondertussen wel een gladzoete smaak afgeeft. Qua smaak lijkt deze wel op trekdrop. En daarmee is het bij verre het beste dropje in de hele zak. Én de mooiste. Eindoordeel: 8,0.

Megamix Salmiakki

Een "uusi sekoitus" (nieuwe mix) van het Finse dropmerk Halva: salmiakki megamix. Halva is de maker van de autot mentholdrop oldtimers en die zitten dus eveneens in het zakje. Plus natuurlijk de typisch Finse dropstaven die traditiegetrouw echt niet mogen ontbreken. Die smaken naar de licorice uit Engelse drop, maar dan veel minder melassebitter en meer salmiak. Dus lekkerder; eind- oordeel: 7,0.

De schuine ruiten met reliëfopdruk zijn zachter dan verwacht, met een redelijk verende beet (tandenplakfactor: 7). De ruitjes zijn fijn mildzout met een vol droparoma. Eindoordeel: 7,5.

De bruine smiley's hadden misschien wat creatiever gekund door bijvoorbeeld verschillende gezichtsuitdrukkingen. Deze zijn alle hetzelfde en ze vertonen ook redelijk wat luchtbellen. De textuur lijkt op die van salmiakriksen (maar dan zonder de typische kern) en in de nasmaak komt ook prettig salmiak naar boven... Maar tot die tijd smaken de lachebekjes onprettig bitterzoet en om ze nou alleen voor de nasmaak te eten, mwah. Eindoordeel: 6,5.

De sterren zien er, met de gedetailleerde autootjes, eigenlijk het mooiste uit. In bol reliëf torenen ze boven de andere dropjes uit. De smaak lijkt even te neigen naar bitter maar dan líjkt maar zo, maar feitelijk smaken ze naar salmiakzout. Of nee, toch niet. Net als je dit sterretje in de categorie 'salmiakdrop' schaart, komt onverwacht de smaak van menthol naar voren. Compleet met frisse vlaag achterop de tong. Wat het tot een ècht heel raar dropje maakt. Eindoordeel: 7,5.

Hema Salmiakdropmix

Uit de Hema 'Candy Store' (zoals ze dat daar in goed Nederlands noemen) komt een kartonnen doosje dropmix met als hoofdsmaak 'salmiak'. Het is een relatief goedkoop doosje (€1,50) met relatief veel dropjes (250g) in drie verschillende varianten.

De drie beesten (uil, kikker en olifant) van glimmend zwarte drop met een achterkant van salmiak'foam' lijken bijzonder sterk op de beesten uit dit doosje Salmiakmix van de Kruidvat. Sterker nog: het zijn feitelijk precies dezelfde! Dat is op zijn minst opvallend. En het impliceert dat de verschillende huismerkdropjes uit eenzelfde fabriek komen. De daadwerkelijke plek van herkomst staat echter niet op de verpakking vermeld. De beesten zijn vrij rubberig van textuur en dat vereist wel enig doorkauwen. Deze dropjes zijn zeer lichtzoet van smaak met een hint van melasse. En de toch redelijk hoge factor 'lekkerheid' komt in zijn geheel van het lichtbruine salmiakschuim. Eindoordeel: 7,0.

Daarmee zijn de lichtbruine harten in één klap interessanter, want die bestaan uit alleen maar datzelfde salmiakschuim (zonder de minder smakelijke zwarte drop). Ook deze dropjes zijn wat taai van textuur, maar de smaak is lekker pittig met een beetje het scherpe van salmiakzout. Deze harten smelten bijna weg op de tong, of: hoe je opeens het hart op de tong kunt hebben... Eindoordeel: 8,0.

De transparantbruine driehoeken met reliëfopdruk van een boot met opbollende zeilen, werden al gezien als salmiak skûtsjes (van de Lidl) en de smaak blijkt precies hetzelfde: een prettig salmiak dat de speekselklieren doet samentrekken in al zijn zoutigheid, en scherp eindigt in een langdurende nasmaak. Eindoordeel: 8,0.

Ärrä Pussi

Op het treinstation van Helsinki wordt bij één van de kiosken een zakje gemengde drop gevonden met de intrigerende naam "ärrä pussi", wat dat ook moge betekenen. Er zitten gesuikerde nopjes in, die alle andere dropjes in het zakje onwenselijk maar logischerwijs ook van suiker voorzien. De nopjes hebben de textuur van stevige gelei en smaken, anders dan soortgelijke dropjes van hier, lekker zout naar salmiak.

De meeste suikerkorrels blijven in de schubben van de dropvisjes hangen. Deze visjes zijn véél zachter dan je zou verwachten en ze smaken ook weer zouter dan verwacht. Deze beide dropjes lopen weg met een dikke 8,5.

De Engelse drop staafjes zijn gevuld met pittig salmiakkruim dat volledig maar dan ook vollédig de mogelijk bittere smaak van het omhullende melassedroplaagje overstemd. Verrassend: 8,0.

Die 'tikkels' kennen we wel. Alleen hebben deze de onprettige tex- tuur van korrelige membrillo. De dropknopen zijn hard en kraken als muntdrop. Maar dan met een bitterzoete smaak die eerder bittermuf dan zoet is. Beide: 7,0.

Maar de ware blikvanger in deze mix is de lichtgrijze schedel van dropschuim. Die smaakt overigens aanvankelijk eigenlijk helemaal nergens naar en vult de mond alleen met luchtig schuimsnoep dat langzaam wegsmelt. Na enkele seconden en in de nasmaak zit meer zoet dat bijna dropperig kan worden genoemd. Wat de blik vangt is nog niet de smaakmaker: 6,5.

Krijtpegels

Omdat de schoolkrijtjes van Venco een succesvolle Gouwe Ouwe zijn, was het niet meer dan logisch dat directe concurrent Klene daar iets in hetzelfde genre tegenover ging stellen. Dus maakte "Johannes Coenradus Klene zijn eigen krijtpegels" (zo staat dat dus letterlijk op de verpakking). 

De zwarte (als in antracietgrijze) staven hebben een kern van beige salmiakkruim waaromheen een laag bitterzoete licoricedrop en dan dus die krokante suikercoating. Het is een zoet dropje waar het bitter van de melasse al snel bovenuit steekt om het nog nèt te proeven prettig-pittigzoute van de vulling te onderdrukken. Dat krakend knisperende laagje is wel geinig weg te happen, maar de dikke suikerlaag geeft ook meteen een te zoete toets.

De witte staven zijn niet eens losjes geïnspireerd op de eerder ge- noemde schoolkrijtjes, maar hebben een formaat dat net een slag dikker, robuuster is. Met minder mintanijs en meer licorice, viel het te verwachten dat ook hier de ongewenste (bitterzoete) smaak detoneert. Leuk geprobeerd, zeker als je bedenkt dat  'pegelen' een synoniem is voor 'afranselen'; maar in deze ronde Venco vs Klene is het 1-0.

Eindoordeel: 7,0.

Rallymix

Een opvallende verschijning van schijnbare autodropjes in een hersluitbare ziploc zak, met de pakkende titel 'rallymix', ligt in een display van een Nederlandse Coop te Nieuwendijk. Dit ligt dus zo ongeveer náást de snelweg Breda-Utrecht (A27, afslag 22), dus je kan er onderweg snel even handig naartoe racen. In de zak zit een mix van diverse winegums en dropvariaties, allemaal in de vorm van autootjes. Met de uitzondering van - je moet even goed kijken - een motorrijder met iemand achterop. Dit dropje heeft een ach- terkant van lichtbruine dropgom; net zoals de hoekige 'lada' die eveneens in de rallymix aanwezig is. Deze twee dropjes hebben het uiterlijk van cementwagens en zijn wat elastisch van textuur, met de gekke smaak van zurige zoethout. Eindoordeel: 7,5.

De driedimensionale racewagen (van bovenaf gezien) is hetzelfde van vorm als het naamloos racemonster van Autodrop, zoals uit een oude verpakking Dropdonders. De racewagen uit deze rally- mix heeft daarbij de reliëfindruk '13' op de motorkap, wat hetzelfde nummer is als in het andere matzwarte dropje staat gedrukt. En kijk, die heeft dan weer de vorm van een licht zout formule ééntje. Toeval bestaat niet. Deze dropjes zijn aanvankelijk wat muf en dan zout van smaak, zonder het gewenste pit van salmiak. Dertien..eh.. in een dozijn, zeg maar. Eindoordeel: 7,0.

Het laatste dropje ís gewoon een salmiaksnoek. Zelfde kleur, zelfde uiterlijk, zelfde zachte textuur en zelfde smaak. Én ook net zo lek- ker pittig salmiakzout. Eindoordeel: 9,0.

Maar hoe kan dit nou? Het zijn overduidelijk Autodropjes; dus wie is dan die Pirkka? De adresgegevens van de fabrikant achterop de verpakking luiden: "Ruokakesko Oy, Satamakatu 3, 00016 Kesko Kuluttajapalvelu". Dit verduidelijkt niks. Ook op www.pirkka.fi komt niet veel meer naar voren dan dat pirkka hoogstwaarschijn- lijk het huismerk van een  supermarkt is ofzo. Maar dan, naast de sticker met de Nederlandse vertaling van de ingrediëntenlijst (die overigens niet overeenkomt met de originele Finse lijst, maar dat terzijde), de tekst: "Valmistusmaa/Tillverkningsland: Alankomaat/ Nederländerna". Aha, dus toch. Geproduceerd in Nederland voor de Finse markt en viavia terug in Nederland. Het is een beetje een omweg, maar met de (race)auto is dat natuurlijk slechts 'n kwestie van sturen en gas geven.

Vrolijke Drop - caramel mix

'Vrolijke Drop' (schijnbaar om het dropschap mee op te vrolijken) van Haribo in zacht zout, zacht zoet, (zacht gesuikerd) én ook deze caramel mix. Nou, er kan niet anders gezegd worden dan dat het in ieder geval een vrolijkgekleurde gele verpakking betreft. Bedrukt met (de associatie ligt voor de hand, qua dropvorm en zakkleur) 'sponge bob squarepants'achtige figuurtjes. Echt "drop voor vol- wassenen", zeg maar, zoals Haribo zegt.

Maar goed, het ruikt wel erg lekker bij openen van de verpakking. Zoetig naar karamel, zonder persé het idee dat het over drop zal gaan. De dropjes zelf zijn niet te groot en komen in twee varianten: een glimmend zwarte en een transparant donkerbruine. Die zwarte is in ieder geval écht zacht van textuur, uittrekbaar als brooddeeg (je kunt 'm eens zo groot maken). Een dropzoetsmaak waarbij in de nasmaak pittiger zoethout gaat overheersen. De bruine hebben precies dezelfde textuur (tandenplakfactor: 6). Deze smaken eerst bijna nog zoeter, maar dan gaat de smaak over in een afwisseling van salmiakachtigpittig en karameltezoet.

Eindoordeel (beide): 8,0.

Kindermix Mini's

Het is al een ontzettend schattig (plastic) droppotje; zo ééntje die makkelijk de zoete trek in de auto stilt. Maar de snoepjes erín zijn zo mogelijk nóg schattiger: miniatuur versies van "de meest suc- cesvolle producten uit de Haribo stal". Dus kleine manen, kersen, aardbeien en sleutels. En naast de snoepsmurfen op daadwerkelijk smurfenformaat (...), ook twee dropjes uit de bekende dropparade, plus een mini jojo (niet afrolbaar). Al deze dropjes hebben zoals 'dropparade' een zoete dropsmaak met een beetje bitter en zelfs iets menthol-pepermunt achtigs. De gladde textuur lijkt dan weer meer op salino. Maar ze zijn vooral zo lief mini.

Eindoordeel: 7,5.

Duudsonit - Jukan Pommit

The Dudesons is een vierkoppige Finse groep die abnormale stunts uitvoert; wat op tv en zelfs in een film te volgen valt. In hun eigen taal worden ze 'Duudsonit' genoemd en ze laten zich het best met JackAss vergelijken. En voor wie in Finland is (of zal komen); deze jongens hebben hun eigen drop-en snoepassortiment. Duudsonit Jukan Pommit (wat zich laat vertalen als Dudeson John Bomb), in de oranje zak, bestaat uit twee verschillende dropjes. 

De eerste is een ronde bom van zwartglanzende drop (die er ook nog wel als een waterzak uitziet) met een zachtscheurende bijna korrelige textuur en de smaak van héét salmiakzout. Nee, wacht, dat hele hete pittige van dit dropje is chili! Wow, die brandt na; geen wonder dat het een bom is. Eindoordeel: 9,0.

Het tweede dropje is een nogal onheilspellende schedel met holle oogkassen en hoge hoed. Guns 'n' Roses anyone? Dit blijkt een fij- ne verleiding met zachtelastische beet (tandenplakfactor: 7) en een zeer prettige zoethoutsmaak die al kauwend meer en meer salmiakzout wordt. Ook scherp op smaak gebracht. Eindoordeel: 8,5. Snotdikkie; hier kan JackAss nog een behoorlijk...eh... dropje aan zuigen!

Salmiak & Zoute drop (Dropmakers)

Alle dropjes in de Nederlandse Aldi hebben sinds enkele maanden een nieuwe verpakking, met als gemene deler de opdruk van nieuw huismerk 'Dropmakers'. Geproduceerd door Matador (Postbus 56, 9000 AB Grou). Met de verandering van de verpakkingen zijn ook enkele nieuwe varianten aan het dropassortiment toegevoegd, zo- als deze zak 'salmiak & zoute drop' van 400 gram. Heel anders dan anders scheurt de zak aan de zijkant open, op een niet al te handige manier. Er zitten vijf verschillende dropjes en dropstukken in de verpakking, te weten:

Ronde Zoute: dikke zwarte dropschijven met een opstaande reliëf- rand (vol luchtbellen) en de letters 'zout' bovenop. Dit zijn stevige droppen (tandenplakfactor: 8) die behoorlijke kauwkracht vergen. Bij de eerste sabbel neigt de smaak naar zout, maar dit zet niet echt door. Na doorslikken lijkt het even opnieuw alsof er zout wordt geproefd, maar om nou te zeggen 'zoute drop' is wel een héél groot woord. Eindoordeel: 6,5.

Salmiakrepen: lichtbruine gerekte droppen met geronde hoeken, bedrukt met reliëfletters die 'salmiak' spellen. Een dropje dat qua textuur erg op salmiakriksen lijkt; met dezelfde bijna knapperige, scheurende buitenkant en gegeleerde kern. Een prettige, duidelijk aanwezige salmiakzoute smaak vult de mond tijdens kauwen en ook na doorslikken. Eindoordeel: 8,0.

Zoute Ruiten (niet te verwarren met deze zoute ruiten): matzwarte 'schuine ruiten' met DZ opdruk. Absoluut een echte dróp, niet in de laatste plaats door het formaat en de stevige (zoute) smaak. Jammer alleen dat deze smaak vooral ook muffig is (vandaar dan dat op de zak "smaakt als vroeger" staat?) Degene die 'dubbelzout' connoteert met samentrekkende speekselklieren, komt bedrogen uit; dit is eerder MDZ (mild dubbel zout). Eindoordeel: 7,0.

Duo'tjes: elastische zuigdropjes die in elk opzicht doen denken aan de inmiddels bekende dropfruitduo's, maar dan met een minder uitgesproken dropsmaak en een hint van zoethout in plaats van fruit. Heel in de verte heeft de nasmaak iets van salmiak, wat dit toch ook wel tot een interessant dropje maakt. Eindoordeel: 8,0.

Salmiakschuim: scheurbare dropschuim in een stemmig bruine kleur. Geen enkel dropje is mooi uit de vorm gekomen, waardoor de reliëfletters bovenop zich maar moeilijk laten ontcijferen tot 'foam'. Geen esthetisch pareltje, maar wél een dropje met een heel ander pluspunt: de prettige textuur voelt zacht en luchtig aan en daar knalt in de mond opeens een dijk van een (zoetig zoute) sal- miaksmaak uit. Eindoordeel: 8,5.

Dropliefde: Dropstaafjes

Fuchsiaroze en gemêleerd witte dropstaafjes gemengd in een zak met dropharten en anijsnopjes. Klene noemt het dropliefde. Ahh; zoet. De staafjes drop met gekleurde (dikke) suikercoating spreken van die drie het minst tot de verbeelding, want soortgelijke drop- staafjes kennen we al van Venco en Schuttelaar. En zoals verwacht smaken deze dropjes vooral zoet, met een overheersend 'eerst erg hard dan suikergruis dan taai licorice' effect. De dropkern wordt eigenlijk überhaupt niet geproefd, door al dat mierzoete heen.

Eindoordeel: 6,5.

Dierentuindrop

De kartonnen pondspakken met gemengde drop (à 520g) uit de Venco fabriek zijn al járen te koop. En in de 'dropmix zoet' zitten behalve milottes, katjesdrop, droptoefjes en muntendrop; deze overbekende dierentuindrop. Hoewel laatstgenoemden niet los verkrijgbaar zijn; je vindt ze vooralsnog alléén in deze dropmix.

De dropjes zijn kunstzinnig vormgegeven, ovale dropmedaillons met éénzijdig reliëf van verschillende dierfiguren: uil, nijlpaard, olifant, kikker, schildpad, tijger, egel. Mogelijk zijn er nog meer, maar naar alle waarschijnlijkheid bevat niet elk pak alle soorten (aanvullingen zijn welkom in de reacties...). De dierentuindropjes zijn stevig, bijna hard, alsof er flink Arabische gom is toegevoegd (hoewel dit niet tussen de ingrediënten in de lijst staat vermeld). Al kauwend (dit wordt niet voor niks met a-u geschreven) komt een mondvullende, volzoete dropsmaak vrij; die niet bitter is, niet persé suikerzoet, niet zout maar wél erg lekker.

Eindoordeel: 8,0.