Op het treinstation van Helsinki wordt bij één van de kiosken een zakje gemengde drop gevonden met de intrigerende naam "ärrä pussi", wat dat ook moge betekenen. Er zitten gesuikerde nopjes in, die alle andere dropjes in het zakje onwenselijk maar logischerwijs ook van suiker voorzien. De nopjes hebben de textuur van stevige gelei en smaken, anders dan soortgelijke dropjes van hier, lekker zout naar salmiak.
De meeste suikerkorrels blijven in de schubben van de dropvisjes hangen. Deze visjes zijn véél zachter dan je zou verwachten en ze smaken ook weer zouter dan verwacht. Deze beide dropjes lopen weg met een dikke 8,5.
De Engelse drop staafjes zijn gevuld met pittig salmiakkruim dat volledig maar dan ook vollédig de mogelijk bittere smaak van het omhullende melassedroplaagje overstemd. Verrassend: 8,0.
Die 'tikkels' kennen we wel. Alleen hebben deze de onprettige tex- tuur van korrelige membrillo. De dropknopen zijn hard en kraken als muntdrop. Maar dan met een bitterzoete smaak die eerder bittermuf dan zoet is. Beide: 7,0.
Maar de ware blikvanger in deze mix is de lichtgrijze schedel van dropschuim. Die smaakt overigens aanvankelijk eigenlijk helemaal nergens naar en vult de mond alleen met luchtig schuimsnoep dat langzaam wegsmelt. Na enkele seconden en in de nasmaak zit meer zoet dat bijna dropperig kan worden genoemd. Wat de blik vangt is nog niet de smaakmaker: 6,5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten