Weg zijn de zakken drop met maffiagerelateerde thematiek, die in het tweede kwartaal van 2009 door Italiano
geïntroduceerd wer- den. En hoewel veel mensen (in bijvoorbeeld
recensies op onder andere deze site) lyrisch reageerden op met name zwijggeld;
de maker zelf vond het blijkbaar tijd voor een nieuw assortiment. En
dus zijn er nu witte zakken die volgens de fabrikant geïnspireerd zijn
op 'la dolce vita'. Op de achterkant van deze verpakking een foto van een Fiat 500 aan een zonovergoten meer. Verder lijkt de zak op die van de Napolitaanse Dropstaafjes.
Voor droptoffees is de combinatie met fruit helemaal de trend. En in plaats van lekker te experimenteren met bijvoorbeeld drop met passievrucht of drop-noemeenItaliaansefruitsoort; komt Italiano met dezelfde combinaties als alle anderen: drop met sinaasappel, aardbei en citroen. Ze hadden die laatste minstens 'limoncello' kunnen noemen.. De toffees zijn qua uiterlijk mooi geblokt (zie doorsnede); dát dan weer wel.
De drop-sinaasappel is heel even zoet en dan met name zuur. Het "natuurlijk sinaasappelaroma" uit de ingrediëntenlijst wordt niet bepaald terug geproefd. Het dropgedeelte is op zich wel lekker, zoals de meeste droptoffees, maar komt niet echt naar voren. De drop-aardbei is vreemd genoeg óók wat zurig om daarna zoeter van smaak te worden. Dit alles op de bekende 'fabrieksfruit'achtige manier. Het drop van deze toffee wordt minder geproefd. En in- middels doen de kauwspieren pijn (tandenplakfactor: 7). De drop- citroen is nog het beste, want dit blokje smaakt daadwerkelijk naar citroen en de (alweer) geproefde zuurheid past hier goed bij. Maar ook nu blijft het erg zoeken naar de dropaccenten, misschien heeft Italiano de toffees daarom wel "suikerwerk" genoemd. Sorry, maar dit kennen we al (van dit en dit).
Eindoordeel: 7,5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten