Taler Lakritz

Drop uit Grou (NL) in de Duitse Aldi. Talerlakritz vertaalt letterlijk naar muntdrop, maar op de één of andere manier roept het uitge- sproken 'Lakritz' toch een heel ander gevoel op dan 'drop'. Drop rijmt op 'prop' en dat is meestal ook precies wat er met het zwarte suikerwerk gebeurt; die worden netjes achter elkaar naar binnen gepropt. Lakritz, dat lijkt sjieker; als snoepjes op een kristallen schaaltje waar je er af en toe één van mag nemen. Bijna overbodig staat er dan ook nog op de verpakking "Erwachsenenlakritz; kein Kinderlakritz" (zoals op bijna alle Duitse zakken drop, trouwens); nee, dûh, met je tengels ervan af blijven natuurlijk, kindertjes. Ookal kost de zak net geen euro.
De neus flink in de open verpakking gestoken, komt door die atypi- sche zoetedropgeur, de associatie met budgetdrop omhoog. Deze dropjes zijn ook geen doorsnee muntdropjes: ze zijn véél zachter, véél dikker, er zijn 'maar' drie varianten (€0,20 €0,50 en €1,00) én ze smaken ook heel anders. Deze Taler smelten weg in de mond en laten een zoete maar in de verte toch hartige dropsmaak ach- ter, die een beetje aan kokindjes doet denken maar minder bitter is. Alleen ben je na een stuk of wat dropjes wel misselijk, dus mis- schien toch maar terug naar af en toe ééntje?!
Eindoordeel: 7,5.