Blue Jeans. Niet van Dr. Hook ("Baby makes her blue jeans, yes she makes her blue jeans talk") maar van Toms Pingvin (ook bekend van Heksehyl). Het zakje werd gekocht in Kopenhagen en het zijn (dunne!) dropmunten met de reliëfopdruk 'blue jeans'. Maar zelfs met een heel internet aan vertaalmogelijkheden, blijft volledig in het midden waar die naam vandaan komt. Of wat 'Tom' ermee wil zeggen. We weten dat het "skon og mild saltlakrids" (mild zoute drop) is. En dat Pingvin "Deense kwaliteit maakt sinds 1902". En dat het zakje met 140 gram in de supermarkt bijna drie euro heeft gekost. Dure dropjes; of zijn dat Scandinavische prijzen?!
De textuur is in ieder geval precies zoals je zou verwachten van muntdrop: hard, stevig, een beetje plakkerig (tandenplakfactor: 8). Dit is een dropje dat ondanks verwoed kauwen, heel blijft. Ook de smaak lijkt veel op die van muntdrop behalve dat er misschien een heel klein mentholfrisje kan worden ontwaard. Alleen; hóe is dit zoute drop? Dit smaakt namelijk niet eens míld zout; dit smaakt gewoon volzoet. Of is dat een cultuurverschil?
Eindoordeel: 7,5.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten