De 'drop in rol' BlackJack is gekocht in Schotland, voor net geen euro. De leuke naam die direct intrigeert impliceert drop. Want zwart. En het plaatje op de verpakking doet individueel verpakte droptoffees vermoeden, ookal staat er letterlijk "aniseed chews". Een nadere bestudering van de ingrediëntenlijst wijst uit dat het feitelijk niet om drop kan gaan, want noch zoethoutwortelextract noch salmiakzout maken deel uit van dit snoepje. Wél zijn er die opmerkelijkheden als "paprika-extract" en "citroenzuur" door het recept geroerd. Gezien de volgorde zou er zelfs meer paprika dan citroenzuur en (runder)gelatine in één BlackJack zitten. Een rol bevat twaalf toffees en het uitpakken vergt nogal wat gepruts, want het plakkerige goedje blijft venijnig aan zijn strakke folie plakken. De blokjes die tevoorschijn komen zijn heel zacht en erg goed in te drukken met zowel de vingers als het gebit (tandenplakfactor: 7). Maar die smaak, tja. Zúúr, echt zuur. En daarna opeens dat volle anijsaroma, maar dan zonder het dropperige wat er zo typerend bijhoort (of is dat dan slechts een Nederlandse associatie?). Na hap-slik-weg proeft het bijna alsof je muisjes, zo recht uit het pak, hebt gegeten. Vies is een groot woord, maar lekker schijnbaar ook. De eindconclusie is dan ook: vooral heel vreemd (en daarom wel weer geinig, voor een keertje).
Eindoordeel: 6,0.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten