Napoleon zwart-wit kogels

Dat is best wel een grote zak snoepjes; statistisch gezien neemt daarmee de kans dus toe om je in zo'n "echte zwart-witkogel" van Napoleon te verslikken. Pas op: eten met beleid. Wat de persoon Napoleon te maken heeft met snoepballen blijft waarschijnlijk tot zoiets als het 'keizerlijke karakter ervan' beperkt (geen citaat van de maker), maar de naam associeert nu met 'lempur' of deze sal- miakkogels en doet (kinder)mondjes wateren.
Elke kogel is individueel verpakt in doorzichtige plasticfolie met de kenmerkende oranje en zwartje blokjes aan de uiteinden (die ook op de verpakking zelf zijn terug te vinden). Het betreft harde suikerbollen, waar het goed op sabbelen is. Het buitenste laagje van de bal laat zich met enige moeite in scherven afbijten, maar veel beter is het geduldig de kern van zout salmiakpoeder beetje bij beetje door de barsten in het snoep uit de kogel weg te zuigen. Vleugen van het pittig zout vormen de perfecte afwisseling met sabbelzoet. Opvallend lang blijft er salmiak naar buiten sijpelen (niet voor watjes). Uiteindelijk krijgt zelfs de meest carieuze kies vat op de zwart-witkogel en breekt het ding doormidden. Dan is het snoep snel genoeg weggekauwd (tandenplakfactor: 8), maar het midden blijkt nog steeds zout en die lekkere smaak blijft nog wel even hangen.
Eindoordeel: 8,5.

RedBand zebra

In deze reclame van RedBand uit 1981 kun je meedoen aan een wedstrijd om de nieuwe mascotte, een roodgestreepte zebra, een leuke naam te geven. Voortaan staat de zebra op alle zakken met rupsen, smiles, sleutels en kabeldrop (waarvan de meeste bijna dertig jaar later helaas niet meer in productie). En van die zebra, naam onbekend, ook geen spoor meer..

Luchtige leeuwen

De drop met fruit trend raast door Nederland en doet helaas ook Neerlandsch' Eenige Echte aan. Uit de Klene fabriek rollen zakjes suikervrije drop met óók banaansmaak, voor de gelegenheid in leeuwvorm. Het zijn duidelijk gedetailleerd gemaakte duodropjes, maar op de gele achtergrond kan de brullende leeuw heel simpel voor een boos schaap worden aangezien. Mèèh.
De dropjes blijken stevig kauwbaar, waarbij het dropgedeelte een te merkbaar andere consistentie heeft dan het banaan'schuim'. De smaak is aanvankelijk wat ondefinieerbaar en zet op beide vlakken niet echt door. Het is geen drop en het is geen fruit. Het smaakt eigenlijk meer als een snoepje. Of nee, wacht, daar is een hint van zoethout, nee, toch net niet... en dan smaakt het zuur. Een beetje een dropje met een gespleten persoonlijkheid. Zéker dus niet de kóning van de dropjesjungle waar je op hoopt als dropminnende consument. En helemáál naar is het einde, waarin de tandenplak- factor van 7 opeens naar 9 schiet; heb je het dropje weggekauwd en doorgeslikt, blijkt opeens de helft nog ellendig aan je kiezen vast te zitten.
Eindoordeel: 6,5.

Vluchtwagens

Niet alleen autodrop is "zo lekker, het zou verboden moeten wor- den" maar ook Italiano grijpt in op een dergelijk thema en noemt zijn dropjes "gevaarlijk lekker". Niet dat op hun website melding wordt gemaakt van deze nieuwe vluchtwagens, maar ze liggen wél in de winkel (€1,39 AH XL). En eigenlijk zijn het ook wel een soort autodropjes, toch?
De 'bentley's' hebben een achterhelft van matzwarte drop die zowel lekker plakkerig als prettig stevig kauwt en smaakt naar salmiak- zout (tandenplakfactor: 6). Die lekkere dropsmaak eindigt prettig in subtiel zoethout, maar dan komt een meer fruitig iets opzetten in de smaakpapillen. De voorkant van deze duodropjes is namelijk gemaakt van fruitschuim, in fuchsiaroze, violetpaars en neongeel. En hoewel je misschien dènkt dat de verschillende kleuren ook verschillend smaken (die gele is toch echt iets zuurder); de ingre- diëntenlijst spreekt dit tegen. Een karaktervol dropje.
Eindoordeel: 8,0.

Boekendrop

In de boekhandel liggen tegenwoordig zakjes drop bij de kassa te koop (150g €1,25), waar met grote letters op staat dat de drop is "geproduceerd voor www.boekwinkeltjes.nl te Assen" (site waar 5,6 miljoen tweedehands boeken worden verkocht: link). Dit lijkt dus bijna wel een particulier initiatief; wat leuk. Prachtig ontwerp ook. Het dropje is letterlijk een open boek, met volgekrabbelde bladzijden in glimmend bruinzwart.
In de mond komt de structuur enigszins korrelig over en stukjes drop blijven aan de kiezen plakken (tandenplakfactor: 8). De eerste indruk is die van zgn. 'stevig zoete drop' maar gelukkig is dit geen duizend in een dozijn, want het dropje leeft eenmaal op in de mond met een felle uitbarsting van een glibberige zoethoutdropsmaak. En terwijl die smaak van de tong ebt, dienen de restjes drop uit fissuren en diastemen te worden weggepeuterd.
Eindoordeel: 7,5.

Het is lekker als er RedBand op staat

Johannes Coenradus Klene: Beter dan best

Dit filmpje met de perfectionistische Johannes Coenradus Klene wordt als reclame voor de nieuwe suikervrije drop hergebruikt.

Jackpot

Een kleurrijke, uit de kluiten gewassen (22x30cm) verpakking van Klene met ongeveer 14 uitdeelzakjes drop-en fruitmunten, wordt onder de naam 'Jackpot' in de winkel verkocht. Daarmee breidt "Neerlandsch Eenige Echte" zijn geldthema voor drop verder uit, naast onder andere deze steekpenningen en spaarpotjes. Dat is zeer creatief van de dropmaker en daarbij ook volkomen terecht, aangezien de klassieke muntdrop van Klene is.
Deze dropmunten verschillen daarvan in bijna alle opzichten. De zwarte jackpotmunten zijn zacht, erg (maar dan ook héél erg!) elastisch en geven slechts een lichte smaak af. Ergens in de verte wordt iets geproefd wat vermoedelijk zoethout is, maar dat was het dan ook. En dat terwijl de kiezen blijven terugveren uit een dropje: veel moeite, klein plezier. Niet bepaald 'jackpot' dus met deze muntjes. Waarschijnlijk vinden zelfs buitenlanders deze drop lekker...
Eindoordeel: 6,5.

Finnish sweet licorice

In de snoephoek van de Deense winkelketen tiger.dk liggen (op vier plaatsen in Nederland) ook dropjes. Nou ja, dropjes; droppen meer. Zoals deze "Finse zoete licorice" van het hier onbekende merk Halva. De maker noemt het licorice maar de ingrediëntenlijst vermeldt geen melasse.
Uit de verpakking rolt een platte reep glanzendzwarte drop die in de lengte rondom is voorzien van reliëfribbels. De drop is zacht, trekbaar en laat zich het beste met de tanden afscheuren (hé, van binnen blijkt de reep hol). Tandenplakfactor: 7. De smaak is iets zoetbitter; met een net wat minder overheersend bittertje dan de meeste licorice. Overig weinig bijzonderheden; niet persé een drop om voor naar de winkel af te reizen.
Eindoordeel: 6,5.

Trekdrop banaan

Hé, de trekdrop van Haribo zit in een nieuwere verpakking, met meer geel. Of nee. Het is een hele nieuwe trekdrop! In de nieuwe zwartgele zak zit zwartgele trekdrop duo met banaansmaak. Iek. Dat is apart. En eigenlijk heel gewaagd van Haribo.
Qua uiterlijk zijn de platte dropstaven gelijk aan de 'gouwe ouwe' trekdroppen: ongeveer even lang, gelijk van vorm en net zo glim- mend. Ze zijn alleen half geel. En hebben een typische geur (die inderdaad nog het meest aan banaan doet denken). Ook de textuur is hetzelfde als we van trekdrop kennen: vooral zéér elastisch (een beetje alsof je op dik elastiek zit te kauwen). De lekkere salmiak- smaak komt eerst opzetten. Maar vermengt zich gaandeweg met iets anders, iets nieuws, iets misschien wel fruitigs. En dat is een beetje jammer, want nu zet die typische smaak van trekdrop niet echt door. En dat andere smaakje kan dit niet compenseren. Wel leuk om eens te proberen (vooral voor Vitesse en Roda fans), maar had verder niet gehoeven.
Eindoordeel: 7,5.

Dropstaafjes (Gijs)

Aanvankelijk komen de erg donkere kleuren van dit ambachtelijk bereide snoep wat somber over, maar als je er over gaat nadenken zijn donkerbruin en matzwart natuurlijk dé kleuren voor drop en dropachtigen. Suikerbakker "Johan van Mol uit Oosterhout" maakt de dropstaafjes voor Gijs, die (o.a. voor supermarktketen Plus) de lekkerste Nederlandse streekproducten selecteert.
Het zijn harde staafjes met een beige kern vol luchtbellen. Ook met de vingers is het staafje niet in kleinere stukken te breken, maar met de kiezen blijkt het snoepje zacht bijtbaar te zijn en smelt het suikergoed luchtig op de tong weg. Dat is alvast één punt voor de schijnbaar perfectionistische meneer van Mol. De smaak komt vertraagd op gang en loopt dan via subtiele zoethout naar verfijnd zoetpittige salmiak. Onmiskenbaar drop, alleen had de dropsmaak nóg iets meer uitgesproken mogen zijn om van dit suikerwerk ook echt dróp te maken. Maar goede kwaliteit!
Eindoordeel: 8,5.

Pepe - choco

Op vier plaatsen in Nederland (Almere, Utrecht, Arnhem en Nij- megen) zijn filialen te vinden van de Deense keten Tiger.dk en zij hebben Scandinavische dropjes in het assortiment opgenomen (en drophagelslag!). Nou brengt het merk Panda in de Benelux ook op eigen kracht dropjes op de markt, maar deze 'Pepe Choco' licorice met chocoladevulling is nieuw. De bloemvorm van de dropstaaf is gelijk aan andere Panda dropjes (zoals deze), maar deze Pepe heeft qua lengte wat meer. Het idee van melassedrop met chocovulling doet gruwelen, maar al direct blijkt dat de smaak van chocolade totaal overheerst. Nauwelijks drop te bekennen. Bij bijten breken de chocoladestaafjes hoorbaar kapot; de zachte drop komt makke- lijk mee. Tandenplakfactor: 6. Eigenlijk is die (melk)chocola best van goede kwaliteit en pas na doorslikken gloort héél in de verte de typische smaak van bitterzoete licoricedrop. Vreemd. Voor 'een dropje' zeker.
Eindoordeel: 6,5.

Salmiakballen (suikervrij)

Klene heeft, als gerenommeerd dropfabrikant die inmiddels óók naam maakt met suikervrije dropvarianten, een uniek snoepje op de markt gezet. In het assortiment is recentelijk een salmiakbal gevuld met salmiakpoeder opgenomen. Daar is helemaal niets nieuws aan, sterker nog, dergelijke salmiakdrop met poederkern kon al veel eerder van vele verschillende merken worden gekocht. Maar Klene heeft zijn salmiakbal gemaakt zonder gebruik te maken van suiker, glucose of iets dergelijks. Deze bal is suikervrij. En dàt is uniek.
De salmiakbal is van knikkergrootte en zal daarmee minder snel in het verkeerde keelgat schieten als de beruchte kogel van Napo- leon. De plastic wikkel zonder opdruk herbergt een glanzend hard snoepje in een transparant roodbruine kleur. Dit is een sabbelaar. De eerste smaak is zoet met een hint van zoethout, maar zodra er een barstje ontstaan is in de harde buitenlaag sijpelt salmiakzout in vlagen de kern uit. Eenmaal hol is de bal rap doorgebeten; zijn laatste pittige salmiak prijsgevend waarna ook het snoep zelf snel is doorgeslikt. Salmiaknasmaak die nog lang weerklinkt. Al met al een volwaardig alternatief.
Eindoordeel: 8,5.

Hartjes (Swing)

Deze suikervrije hartjes van het onbekende merk 'Swing' liggen in een roze-zwarte verpakking die niet bijster aantrekkelijk oogt, als tijdelijk product te koop bij discountketen Aldi. Welke fabrikant zet de streepjescode nou op de voorkant? Wel; bij nadere inspectie blijken de streepjes naar de achterkant door te lopen om daar over te gaan in het logo van de snoepjesmaker. De echte streepjescode staat inderdaad ook achterop. Het grapje is niet echt grappig en ook echt niet mooi. Wat wel echt zou zijn is de dropsmaak van deze zoute hartjes. We zijn benieuwd.
De hartjes glanzen tot op het vettige af en zijn inderdaad 'hard'. De kiezen veren danig terug bij pogingen het dropje door te bijten. Tandenplakfactor: 6. Sabbelen is dus het devies en daarbij komt een verrassend lekkere salmiakzoutsmaak in de mond, met een enigszins pittige nasmaak. I heart hartjes.
Eindoordeel: 8,0.

Macaron réglisse

Zeer ingenieuze patissier uit Parijs verovert stilaan de wereld met exclusieve taartjes en formidabele macarons. Voor wie (nog) niet gehoord heeft van die laatste lekker- nij: het betreft twee kleine ronde amandelkoekjes, knapperig van buiten, zacht en lekker goowey van binnen, bij elkaar gehouden door een smeuïge rijke vulling van ganache of crème. De macaron stamt uit het begin van de 20e eeuw en is een creatie van diezelfde ingenieuze patissier: Ladurée.
De macarons van Ladurée mogen er zijn, zowel qua aantal (meer dan vijftien smaken: van vanille tot rozen, van gezouten karamel via kokos naar kastanjepeer), als qua creativiteit (in 'het Ladurée laboratorium wordt elk seizoen een nieuwe, vaak tijdelijke, smaak ontwikkeld), qua uiterlijk (perfect gelijke, ronde koekjes precair verpakt in rijkelijk versierde doosjes) en niet in de laatste plaats wat betreft de prijs (€7,90 per 100 gram). De macarons vormen dan ook een pretentieuze verwennerij maar dan wel één die de smaakpapillen vervoerd.
En de koningin onder deze royale familie is de 'macaron réglisse'; twee gitzwarte luchtige amandelkoekjes met daartussenin een plakkerige verrukkelijke zoethoutkaramel. Zodra de voortanden door de krokante buitenlaag van het koekje hebben gebeten, zak- ken ze weg in de luchtigheid van gebakken eiwitschuim. Amandel geeft net dat beetje meer en zorgt bovendien voor een kruimige textuur. Dan komt de explosieve smaak van afwisselen suiker, amandel, zoethout, drop en meer (magie?) op de tong, waarna er weinig anders te doen valt dan teleurgesteld 'dat 'ie op is' met de tong restjes macaron tussen kiezen uit peuteren (of gelukzalig nog een hapje nemen). Gemaakt volgens geheim recept en nergens anders geëvenaard, deze dropmacaron van Ladurée. Het is niet echt een dropje natuurlijk, maar los daarvan toch bijna het beste dropje ooit.
Eindoordeel: 9,5.

Wybert salmiak

Naast de bekende (blauwe) Wybert original en de (gele) Wybert honing, heeft de maker van wybertjes (inmiddels is dat Klene) om het drieluik compleet te maken ook deze Wybert salmiak in het assortiment. In natuurlijk zo'n zelfde plastic 'blikje' met bruinbeige metalen schuifdeksel. Op de verpakking geen productinformatie; die is geprint op de extra cellofaanwikkel.
De salmiakwybertjes lijken wat meer aan elkaar te plakken dan de andere twee. Maar ze ruiken lekker naar het soort van zoete sal- miak als in zoete beertjes. De kleine ruitjes lijken hard maar zijn indrukbaar als klei. En blijken heerlijk zacht kauwbaar in de mond. Tandenplakfactor: 7. Kruimelig smelten de snoepjes op de tong weg met een hele prettige smaak van zoet salmiakzout, doorspekt met een zeer licht melassebittertje. Qua drop duidelijk de lekkerste van het trio.
Eindoordeel: 8,0.

Dan hebben ze drop en winegum in één snoepje..

Dropsoldaat

Een zogenaamde 'dropsoldaat' (je hebt ze ook als stroopsoldaten) is een nostalgisch, Oudhollands snoepje. Het bestaat uit harde zwartglimmende dropsuikerkaramel, gegoten (en dus gewikkeld) in een wit vetvrij papiertje. Omdat dit suikergoed stamt uit de tijd dat er nog geen plastic verpakkingen waren. Te koop bij sommige snoepwinkeltjes, soms de Jamin, enkele reformzaken en kruiden- keten De Tuinen.
De dropsoldaat is bedoeld als likstok. Kwestie van papiertje er stap voor stap afscheuren en je al likkend/happend een weg banen naar het onderste puntje. Deze drop is een echte tandenbreker zo hard (tandenplakfactor: 8), maar het snoep smaakt van lekker zoet tot mierzoet, heeft een lichte hint van menthol en een stevige dosis kaneel en smaakt in het algemeen vooral naar 'kermisdrop'. De soldaat plakt aan het papiertje en bij het afwikkelen daarvan dus ook aan de vingers, maar dat hoort bij een dergelijk likfestijn.
Eindoordeel: 8,0.

Liquorice Allsorts (Bassett's)

Als je het over Engelse drop hebt, dan heb je het dus feitelijk over Bassett's, de snoepfabrikant die in 1899 de kleurrijke dropmix van drop en snoep uitvond. En hoewel men dit soort dropjes "Engelse drop" noemt, noemen ze het in Engeland (GB) "liquorice allsorts" (=drop alle soorten). De Xenos heeft tijdelijk doosjes van 400g van de originele Bassett's staan (€1,99) en de verpakking oogt in ieder geval al net zo kleurrijk als de snoepmix zelf.
De kartonnen doos bevat een onbedrukte transparante plastic zak waarin veertien verschillende snoepjes. De dropgedeeltes hiervan zijn van dezelfde melassedrop gemaakt als de matzwarte staafjes die zo kenmerkend zijn voor Engelse drop: behoorlijk stevige beet (tandenplakfactor: 6) met kruimige afbeet (waarbij de zwarte drop bruin kleurt). De drop heeft een hartige zoetheid die snel en dan volledig overstemd wordt door lichtzoet-veelbitter. Een beetje de smaak van verbrande suiker; je moet er van houden (en veel doen dat niet). Eindoordeel drop: 6,0.
De snoepgedeeltes zijn op basis van suiker en veel kokos, waarbij elke kleur een (toegevoegde) smaak heeft: wit - citroen; oranje - zoete citrus ; roze - aardbei; bruin - cacao; geel - banaan? Dit soort chemische smaakjes zorgen weliswaar voor variëteit, maar voegen weinig anders toe, en zijn slechts vèrre familie van de werkelijke fruitsmaken. Vreemde eend in de bijtmix vormen de stevige gums met roze of blauwe musketspikkels. Geen melassedrop èn geen kokos, maar prettig zoete spikkeltjes om een friszure gum. Alle andere snoepjes zijn een mengeling van kokos, zoet en bitter; meer of minder al naar gelang de verhouding. Eindoordeel: 7,0.
En dan zit er, alleen bij Bassett's, ook nog een zogenaamde Bertie in de zak. Bertie is de mascotte van Bassett's (zie verpakking) en is als snoepje gemaakt van stevige zachtzoete winegum.